城荒叶落风飕飕,淮水茫茫古渡头。
回首不堪行乐地,黄花点点是离愁。
古木森森映碧苔,嵯峨楼阁倚天开。
山僧不问朝天客,自注冰泉浸野梅。
须知造物元无物,刚被花光强造端。
认得色空都是幻,南枝非暖北枝寒。
夜深梅印横窗月,纸帐魂清艾亦香。
莫谓道人无一事,也随疏影伴寒光。
他乡桃李为谁栽,逗晓轻红带露开。
一夜风姨妒颜色,落花无数点苍苔。
等闲携酒上南楼,楼占东洲古渡头。
翼瓦指天翔碧凤,危栏隐雾销苍虬。
湖山环护三吴会,江汉雄吞四蜀流。
醉裹浩歌天地阔,橹声摇月上汀洲。
不问春归自放花。
黄花照眼又经秋,山自青青江自流。
多谢龙头鳌禁客,年年把酒到江楼。
白乌衡烟云,山僧渡水来。
竹篱茅舍外,忽见野梅开。
霜清月冷雁声秋,今古江流不尽愁。
风卷芦花漫雪裹,夜深鼓櫂落汀洲。