万里皇华遣使辀,姓名曾覆御前瓯。
燕台礼重金为屋,严濑风高玉作钩。
丹凤喜从天上落,白驹须向谷中求。
敲门不醒希夷睡,休怪山云着意留。
满睫尘埃寸许深,世间豪洁尚山林。
冰壶指见形骸外,难照江湖一片心。
九重拊髀叹才难,币聘皇皇难未戡。
老眼试寻天下看,岂无颇牧在东南。
药中得报饭中施,始实终空不是呆。
水复去来来复去,谁知无去亦无来。
展开阅读全文
猎者围猩猩,疑其以众抗。
诿曰不取小,惟取大与壮。
众猩自相仇,推挤送其长。
以次索二三,不复推已往。
四五至于十,无一得释放。
众猩怒相目,各悔受人诳。
及早同一心,未必躯尽丧。
吁嗟兽不灵,相仇无足嗔。
胡为豪杰群,不能自相亲。
秦人吞六国,诸侯各附秦。
并力取其一,冀不及他人。
智者欲合从,徒自腐舌唇。
安得先震邻,然后于其身。
彼先噬其一,其次祸亦均。
早知秦用术,六国同一心。
胭脂十二万风尘,一样胞胎父母身。
天欲杀之胡至此,厥初何用降生民。
展开阅读全文
有侄宰相才,昔惟吕文穆。
有婿国士器,昔惟晏同叔。
公乃兼其荣,秀气塞一门。
为国作瑞琏,赖公培福根。
世态方恶直,公乃自立的。
掉头蛮触争,冷坐雪月窟。
今世能几人,如公心迹清。
馨艳有如此,公死犹如生。
孩提均识有其亲,未有君家最睦姻。
逊畔以全诸父义,在原此岂妇人仁。
一门邹鲁斯文地,三世羲皇太古人。
朱紫满门直余事,九京可作百其身。
时样多求赫赫声,惟公独韫玉精神。
传无房杜可书一,心即羲皇太古人。
日月升时先奋翼,风云浓处忽抽身。
苍苍忍夺客星去,却使凌烟忆老臣。
一团烟里蓄明光,做出棱棱竹样刚。
语汝好寻台阁主,直将劲节扫豺狼。