青驼二十里,徐公岭过半。上岭复下岭,驿马中间换。
肩舆不留行,仆夫面已汗。连坡尽荒草,石田草中乱。
此间山脊乾,不雨常苦旱。我行咨暑雨,对此转生赞。
幸兹梁菽收,水绝天与灌。古人称逢年,用力必无玩。
更从悟强恕,人喜我勿叹。西北风何来,推送健双骭。
下岭亦不滑,高高睇前岸。
半城当岭尽,卓午转村窝。山势收东国,沙痕走大河。
田铺新雨足,目迥卷云多。三日清江近,扁舟欲放歌。
隐士名全逸,兹峰以姓名。客从石壁出,滩到柳山平。
草蝈叫阴切,厓花香晚清。今宵山水县,月望望分明。
十丈飙掀黄土坡,一椽驿馆晷腾梭。会须颛顼城凹字,漫说轩辕战涿阿。
平世驼罗早罢戍,细流挟活动成河。日寒柳脱驰官道,祇觉洪荒古意多。
城隅西北华阳台,镇日犹吹燕国灰。名马骨存金饼掷,美人手好玉盘来。
苦心竟就函头计,恨事空余生角哀。易水萧萧风莫渡,问谁置酒罚深杯。
扶风经学授康成,别有卢君得更精。弟子终能蜀国王,先生早与董公争。
周身单帛仍埋骨,遣掾清醪漫辱名。后日纷纷祖勖偃,一官未觉北方荣。
乡驿刚违一日零,楼桑村近指郦亭。故居尚可稽遒县,绝业偏能重《水经》。
状景妙于谢客蛤,搜奇博比窦攸鼮。卧游几卷珍行箧,过此逾思地气灵。
溪南横渡采虹坊,三月南州春有光。孤鹜平飞鸭水绿,远林低衬菜花黄。
瑞麻石响迟洪氏,怀衮楼虚对谢郎。小别城门略惆怅,诸生一揖总难忘。
卓午登山去欲曛,昭亭路外看孤云。遗民犹说蘖和尚,古庙莫寻梓府君。
罗汉记亡贞石泐,绣球花见异僧闻。隐沦托迹知何是,唳鹤饥鼯几百群。
冷风几夕野成秋,不觉生尘暑暗收。石马偶惊草陇鹊,水龙闲伴豆棚牛。
人行江外程初稳,虫语田间岁已遒。早稻十分晚稻九,驿涂莫放酒杯休。