几年捣素忆从征,欲到辽西梦不成。自是枕寒难得寐,枝头休错怨啼莺。
淡淡蛾眉映碧波,双眸无奈别情何。裁书怕寄南来雁,恐惹湘云湿更多。
蛮烟蜃气一时清,天外恩波霁景生。怜尔潢池骄赤子,想堪海国寄干城。
流云野浦供横槊,落月沧溟照洗兵。此日卖刀忙买犊,水田归去及春耕。
白浪兼天春渺茫,降旗一片水云张。直凭青帝行新令,便繫长鲸莫跳梁。
天净帐开悬海月,潮平弓挂在扶桑。从今高坐安澜上,快睹朝宗百谷王。
清时忽报哲人摧,驻马潜山泪满腮。白简未传平虏草,玉楼先召谪仙才。
谁家吹月三更笛,对此临风一酒杯。怅望辽东华表上,何时能得令威回。
日见海天低,夜见海风苦。海水浴天时,星辰皆作雨。
惟月下海中,百道金光聚。波响月可听,波来月可取。
试问山中人,月来几寒暑。
石门陌巷柳青青,旧日铙声此夜听。枕上有魂招不得,秋风肠断语儿亭。
北狩当年事忍闻,至今惆怅靖南军。可怜血战残衣在,板子矶头几片云。
寒镫寂照梦难成,但觉逢僧尚有情。关外客船喧野岸,枕边官马踏残更。
两淮烽火人初静,千里星霜雁独征。为吊汉家辛苦月,夜深犹傍钓台明。
月落秋山晓,城头鼓角停。长江流剩梦,孤棹拨残星。
露湿鸥衣白,天光雁字青。苍茫回首望,海岳一孤亭。