帘幕捲斜曛,沈香手自焚。高风振颓俗,幽思发清文。
鹤外看湖草,鸥边步野云。年来厌形役,自愧不如君。
八十流年鸟翼过,放怀谁敢怨曦娥。盖棺正是寻常事,鼓缶犹能慷慨歌。
老眼又看新历日,青袍还领旧阳和。呼儿早办寻春屐,拟折梅花插皂罗。
卧不能安坐到明,起来童子强扶行。薰风紫笋都催老,细雨黄梅未放晴。
语燕似传今日事,吠蛙还作去年声。馀龄断送知何物,不问书生问曲生。
山蔬挑得满筠笼,草草杯盘放箸空。枉顾有情怜鲍子,躬耕无计学庞公。
雨滋竹色浮新翠,风飐灯花落细红。觞咏不知过夜半,满阶人影月明中。
虚堂风露夜泠泠,閒咏凫鹥乐在泾。赏兴不忘秋水寺,宦情偏厌绿莎厅。
薇花分影红连座,曲米浮香绿满瓶。更拟沧洲问消息,且教黄鹤养脩翎。
衡门水木恣清华,路转西岩隐几家。五月凉阴千亩竹,六时清供一瓯茶。
行逢流水闻僧梵,吟到斜阳落涧花。自信俗缘消已尽,不劳千劫谩蒸沙。
吏隐南瑭小结亭,此心何愧北山灵。壶觞自可消孤闷,鱼鸟还能慰独醒。
风景只如桃叶渡,秋光欲动蓼花汀。檐前昨夜微风起,吹落兰苕翡翠翎。
衰年厌向市廛居,欲借山中半亩馀。王翰自怜文有道,冯驩谁叹食无鱼。
漫将踪迹随麋鹿,岂有文章到石渠。愿得两家同杵臼,春风春雨共耕锄。
落梅风急放湖船,六客逍遥是散仙。雪白河豚新图入,鹅黄杨柳未成绵。
松庵相地开诗社,花市留衣当酒钱。寄语诸公慎终始,莫因勤怠误流年。