土室白云封,寻僧一短筇。高怀寒浦月,清论夜堂钟。
世事已如此,浮生未易逢。匡庐飞瀑处,还有六朝松。
翰林家食自来清,三径遥寻独出迎。草履箨冠居士服,疏灯寒雨故人情。
酒酣白发誇元亮,瓜熟青门忆邵平。女嫁男婚今已毕,肯将庐岳听泉声。
小孤南望水滔滔,风起帆飞急远舠。木叶欲阴山阁露,春潮初长石门高。
曾游古洞多栖鹤,旧识船僧棹晚涛。却忆昔年留宿处,独吟江月不知劳。
风日螟螟草树隈,峡江长望独徘徊。青开石壁分天出,白涌银条裂地来。
波撼断崖喧鸟雀,影涵山寺见楼台。客帆来往知何极,一听猿啼情自哀。
峡江几日涨流澌,空水茫茫一棹时。急雨独侵蓬窦入,好风偏到客帆迟。
绿莎寒绕沙鸥梦,白石遥明江女祠。却忆故人庚岭上,梅枝新月好吟诗。
独树垂垂云外栽,赤霞晴映兴悠哉。经年林下开偏早,一日门前看几回。
无事不妨移榻坐,有谁还肯踏花来。武陵好事曾知否,洞口空疑锁绿苔。
名园高馆旧风流,傍宅门通竹木稠。曲径有花皆向牖,远山无面不宜楼。
白连江水心情迥,青入书帷翰墨秋。人地幽奇千古事,天南谁复有林丘。
秋风放棹阖闾城,水国云帆一月程。岸叶欲飞黄日落,栖鸦寒噪早潮生。
地过建业连山少,江入阊门渚水清。风景不堪今古恨,凄凉空感子胥名。
巑岏千叠枕长河,土室萧条带绿萝。龙象不来行径没,牛羊归去野烟多。
终怜胜地埋芳草,谁道遗风逐逝波。无限樵歌催落木,高天翘首意如何。
微茫烟雨暗沙汀,千羽龙舟出渺冥。归棹恰逢端午节,閒心一上望湖亭。
坐中好友难为别,薄暮骊歌不可听。惆怅此心何所似,高秋曾否扣柴扃。