翠裘锦帽初相识,鱼虎弯环略岸飞。
仙子衣裳云不染,天人颜色玉无瑕。
月寒桂树犹藏魄,海冻珊瑚未放芽。
晚禽噪竹百千翅,残菊横枝三两花。
好在山园养衰废,风波不到野人家。
双扉掩余香,一榻下凉幔。
前人嗟不死,万古映黄卷。
时时撷英华,一一诣微远。
鼎食姑置之,此味良不浅。
秋草门前已没靴,更无人过野人家。
离离疏竹时闻雨,淡淡轻烟不隔花。
闻说骊龙睡九渊,觉来头角去升天。
官封越国三千户,血食新安五百年。
锦轴尚标唐岁月,彩楼重见宋山川。
收藏石匣非无意,留与江南野史传。
泪尽空山一病夫,荆榛无路掩樵居。
自怜身是皮公美,茅屋青灯夜著书。
清明烟火尚阑珊,花信风来第几番。