山气濛濛带雨昏,江潮滚滚挟雷奔。估樯簇笋滩头聚,野市编茅劫后存。
愁似云痕浓不减,寒凭酒力醉难温。却怜渔艇全家住,一叶凌波笑语喧。
峭风吹冻绿玻璃,浩浩平湖四望迷。雪压轻舠凉气重,云冲高岭远天低。
菰蒲白战滩声乱,菜麦青埋野色凄。料得故园花事晚,玉缸春洒为谁携。
老去知无作赋才,马当那得好风来。宦情久与沙鸥狎,归梦潜随社燕回。
远树黏天云一色,狂涛卷地雪千堆。茫茫彼岸登何日,愿借山灵觅路开。
岷峨东下数千里,吴楚中分此一拳。楼阁高低嵌竹外,湖山左右赴檐前。
春风春雨妆台黯,江北江南画稿悬。绝顶俯临尘世小,便骑黄鹄挟飞仙。
东南归路莽萧条,皖口千峰若为招。半局残棋存战舰,八年恨事付寒潮。
灵风下水征帆疾,落日中原汗马骄。孤客不堪回首望,苍茫一片劫灰烧。
河山表里本天成,寄语贤王建树宏。朝汉尉佗犹有志,帝秦新衍竟何名。
雕题部落三关控,尝胆君臣奄虑生。垂老伏波犹矍铄,五溪南去不胜情。
雕弓玉节出天阊,士女如山拥绣裳。照海旌旗摇电影,切云戈槊耀荣光。
佽飞禁旅严千帐,罗拜夷酋列几行。德协谦尊齐赞颂,力辞黄屋福威扬。
细柳将军百战经,儿童戴德姓名馨。曾攀槛角回天眷,重泣淮南霣将星。
范老忧时头更白,郗生入幕眼常青。传烽今已连河朔,犹记豚鱼解效灵。
朱家大侠报恩长,寒谷谈兵夏有霜。洪泽投鞭威尚赫,白沙裹革骨犹香。
丹烬蜕羽遗经卷,黑塞归魂指故乡。苦忆春郊偕纵马,山阳残笛听凄凉。
七年飘泊节旄存,追怆同袍烈士魂。谏草商量捍吾圉,伏蒲涕泣感君恩。
猿悲鹤怨来舒国,寒水萧风下蓟门。何事田横孤客在,摩挲故剑绣苔痕。