青山无恙水泠泠,文酒风流海上萍。终古才人原妩媚,若论我辈太娉姈。
六年旧雨盟莲社,三度秋霜醉洞庭。除是身穷诗便好,只怜乾死案头萤。
数从羁馆接清扬,招饮时过绿野堂。庑下相庄梁妇案,橐中深愧陆生装。
家贫计岂佣书拙,时乱身偏作客强。凄绝当年王谢燕,春归犹自恋雕梁。
邮亭弱柳碧毵毵,六载羁栖共岭南。岂有遗书追范蠡,忍教挥手谢何戡。
棋兵甘让三齐霸,麈柄时亲两晋谭。此后相思渺何处,桃花千尺忆汪潭。
别后玉山似旧不,待君商订选诗楼。猖狂有意讥黄祖,落拓何人识马周。
拚作英雄甘一死,已教贫士占千秋。暮云最是无情物,勾起羁肠片片愁。
天下无双魏公子,监门上客敝衣冠。合符一战成功易,纵间万金解毁难。
肝胆酬思屠肆侠,英雄求死酒杯阑。史公健笔精华甚,莫抵三君例传看。
汉朝杨仆事专征,铜柱巍巍旧勒铭。上将楼船下沧海,中兴郡县堕金城。
赂秦几辈签降表,责楚于今罢请盟。地下橐弓应有恨,怒潮呜咽打荒营。
英雄立马拥专征,故垒萧萧赤嵌城。招讨已颁唐印绶,旌旗犹是鲁诸生。
浯州一旅擎铜柱,东海何年走大鲸。回首扶桑孤岛在,茫茫无地哭田横。
平子工四愁,乃著定情赋。我辈本多情,笔端偶流露。
白日堂堂去,英雄奈尔何。登高一涕泪,沉痛百年歌。
手挽长蛟去,跨上紫罗天。天公方熟睡,世界是何年。