灼灼桃李花,零落无人惜。枝叶非不繁,所好在颜色。
天欃出东南,乍乍吐妖芒。其凶主兵象,毋乃太不祥。
我有玉昆崙,悲歌奋击碎。无人借酒杯,满胸填垒块。
诗人梅宛陵,穷愁诗愈工。欧阳作之序,寄兴托鱼虫。
匹夫重意气,手刃所甘心。可惜轵里辈,重利趋黄金。
东渡鲲溟万里船,杜家涕泪米家颠。细评茶韵心如水,少掇芹香眼过烟。
落拓祇馀孤剑在,会逢似有暗丝牵。归家转盼经残腊,相约杖头挂百钱。
黑潮滚滚送归船,乡事寒梅欲放颠。岁晚冰霜催客鬓,兵荒墟里断人烟。
日浮大白千杯少,风送深红万恨牵。一事与君同慰藉,身閒落得是无钱。