迹远亲鱼鸟,功成厌鼓鼙。林中阮生集,池上谢公题。
户牖垂藤合,藩篱插槿齐。夕阳山向背,春草水东西。
度雨诸峰出,看花几路迷。何劳问秦汉,更入武陵溪。
迁客归人醉晚寒,孤舟暂泊子陵滩。
怜君更去三千里,落日青山江上看。
展开阅读全文
山鸲鹆,长在此山吟古木。嘲哳相呼响空谷,
哀鸣万变如成曲。江南逐臣悲放逐,倚树听之心断续。
巴人峡里自闻猿,燕客水头空击筑。山鸲鹆,
一生不及双黄鹄。朝去秋田啄残粟,暮入寒林啸群族。
鸣相逐,啄残粟,食不足。青云杳杳无力飞,
白露苍苍抱枝宿。不知何事守空山,万壑千峰自愁独。
延陵衰草遍,有路问茅山。鸡犬驱将去,烟霞拟不还。
新家彭泽县,旧国穆陵关。处处逃名姓,无名亦是闲。
清风季子邑,想见下车时。向水弹琴静,看山采菊迟。
明君加印绶,廉使托茕嫠。旦暮华阳洞,云峰若有期。
客路瞻太华,三峰高际天。夏云亘百里,合沓遥相连。
雷雨飞半腹,太阳在其巅。翠微关上近,瀑布林梢悬。
爱此众容秀,能令西望偏。徘徊忘暝色,泱漭成阴烟。
曾是朝百灵,亦闻会群仙。琼浆岂易挹,毛女非空传。
仿佛仍伫想,幽期如眼前。金天有青庙,松柏隐苍然。
南地随缘久,东林几岁空。暮山门独掩,春草路难通。
作梵连松韵,焚香入桂丛。唯将旧瓶钵,却寄白云中。
行尽清溪日已蹉,云容山影两嵯峨。楼前归客怨秋梦,
湖上美人疑夜歌。独坐高高风势急,平湖渺渺月明多。
终期一艇载樵去,来往片帆愁白波。
微雨夜来歇,江南春色回。本惊时不住,还恐老相催。
人好千场醉,花无百日开。岂堪沧海畔,为客十年来。