我年一何长,鬓发日已白。俯仰天地间,能为几时客。
惆怅故山云,裴回空日夕。何事与时人,东城复南陌。
邑有弦歌宰,翔鸾狎野鸥。眷言华省旧,暂滞海池游。
郁岛藏深竹,前谿对舞楼。更闻书即事,云物是新秋。
吴越山多秀,新安江甚清。(见《河岳英灵集》)
书名会粹才偏逸,酒号屠苏味更醇。
(《赠郑虔》,见《唐语林》)
初疑轻烟淡古松,又似山开万仞峰。
(《赠怀素》,见《颜真卿序》)
家居五原上,征战是平生。独负山西勇,谁当塞下名。
死生辽海战,雨雪蓟门行。诸将封侯尽,论功独不成。
君家御沟上,垂柳夹朱门。列鼎会中贵,鸣珂朝至尊。
死生在片议,穷达由一言。须识苦寒士,莫矜狐白温。
玄度常称支道林,南山隐处白云深。一去人间长不见,千峰万壑树森森。
谢朓出华省,王祥贻佩刀。前贤真可慕,衰病意空劳。
贞悔不自卜,游随共尔曹。未能齐得丧,时复诵离骚。
闲荫七贤地,醉餐三士桃。苍苔虞舜井,乔木古城壕。
渔父偏相狎,尧年不可逃。蝉鸣秋雨霁,云白晓山高。
咫尺传双鲤,吹嘘借一毛。故人皆得路,谁肯念同袍。
谢病始告归,依然入桑梓。家人皆伫立,相候衡门里。
畴类皆长年,成人旧童子。上堂家庆毕,愿与亲姻迩。
论旧或馀悲,思存且相喜。田园转芜没,但有寒泉水。
衰柳日萧条,秋光清邑里。入门乍如客,休骑非便止。
中饮顾王程,离忧从此始。
小弟更孩幼,归来不相识。同居虽渐惯,见人犹默默。
宛作越人言,殊乡甘水食。别此最为难,泪尽有馀忆。