窥檐双鹊语匆匆,一夜灯花缀玉虫。便有曲生来过我,尽推愁入酒杯中。
星轺出帝躔,光射斗牛边。纳陛倾三接,埋轮耸十连。
那知忧鵩日,已复梦鸡年。尚遂斑衣戏,俄从白布缠。
倚闾心破碎,投袂涕潺湲。更有门前客,愁吟泪满笺。
雨花着地燕脂湿,风柳飘空帽絮披。粉黛纷纷半黄土,蟹螯从此不须持。
睡魔迎我入华胥,梦境倏然一蝶如。不用分灯遣将去,山翁茗盌为驱除。
昔年携客寄僧龛,败屋疏篱一草庵。白首重来看修竹,连山楼观亦眈眈。
千里之马初服辀,风騣雾鬣跨九州。驾盐挽磨三千秋,俯首尚与驽骀游。
吴郎人中第一流,文采绚烂珊瑚钩。阳春白雪和者少,夜光明月暗中投。
鲁人不贵东家邱,吾髯凛凛青两眸。摐金戛玉声相求,属镂双蟠九地幽。
有气夜出干斗牛,忽然化作长黄虬。睚眦之怨何足雠,一麾立断楼兰头。
红紫纷纷半在亡,一轩风雨送春忙。青梅著子浑无数,绿笋穿林已许长。
二江戎马后,宜春独称雄。重垣抱金柅,巨堑疏玉虹。
使君师齐相,佳处在酒中。百觚倒春酿,洗尽疮痍空。
西斋置一榻,时有客子从。我来属无事,新脱楚市舂。
伴值呼浩然,惊座得孟公。攲眠看衙集,鼍鼓鸣逢逢。
蛮珍不说紫驼峰,怪雨腥风起坐中。莫遣蔡谟勤学死,须君尔雅注鱼虫。
大瓢贮月泻银瓶,瑟瑟松风入坐鸣。拟把金钗候汤眼,睡魔先已树降旌。