群休眩鹿马,独觉辨渑淄。虫鸟岂知道,断尾畏为牺。
草木讵有灵,卫足不如葵。智囊樗里子,痴绝顾恺之。
成坏系所遭,何必陋昨非。仪曹天下士,失身蹈危机。
一斥卧江海,南冠系湘累。不思蛇起陆,便作鸟择栖。
匿智以为愚,更欲名其溪。溪山清可厉,溪上碧相围。
石底行翠虬,烟中抹修眉。一朝纩息定,白日断履綦。
丛祠翳篁竹,秋风生网丝。凛凛望千载,避世真吾师。
故物不可寻,山川尚华滋。永怀西州动,兴言北山移。
欣然解其会,了了不复疑。独醒亦何事,誓将餔糟醨。
举酒酹一觞,宛宛度两旗。蕉黄配丹荔,歌此迎神诗。
鼻祖有殊相,耳孙信多贤。阅世已黄壤,传家尚青毡。
妙语今作者,生气犹凛然。便须勒苍珉,揭此宰树边。
硗硗锡为骨,瘦脊盘九龙。中涵千斛乳,连络万窍通。
漆堂枕其股,飘饮乃不供。诗翁亏天巧,妙契卓锡工。
青林破苍玉,碧井卧白虹。他年一杯酒,配食桑苧翁。
犀颅月面表千夫,吏用公才举世无。斗丽争雄何足道,君看澄观岂僧徒。
缥带湘枝半攲墙,行人立马并垂杨。珠帘半捲扬州路,争看金钗十二行。
岁岁来寻罨画春,看山弄水意长新。不知流水今何处,只有青山是故人。
髀肉消磨马上鞍,尘沙满眼路漫漫。不须更障西风扇,为酌崖泉一洗看。
浮苍宛宛两眉长,泻碧汪汪一鉴光。山海相逢非浪语,小孤明日嫁彭郎。
龙筋鹤骨老催颓,百尺脩围折巨雷。倦鹊飞来空百绕,踏枝不着又惊回。
春到梵王家,千林已着花。小桃无限思,竹外一枝斜。