又值金秋节,樨香处处闻。青天仍一片,明月可三分。
耿耿长开眼,绵绵欲断魂。今朝母难日,百感与谁论。
病骨支离阅岁华,劫来吟事遣生涯。孤山剩有前朝树,犹为今人作旧花。
冰雪聪明间气钟,知名卅载未相逢。缑山仙侣无凡骨,眉妩何须问淡浓。
涉江兰芷作离忧,烽火仓皇赋好逑。万里投荒还远别,渝州肠断望嘉州。
环佩魂归骨已寒,人亡更觉得才难。巴山楚水凄凉句,夜雨秋窗制泪看。
奇光异彩豁吟眸,哀乐中年集百忧。七字便堪千载诵,有斜阳处有春愁。
吉贝何时入汉家,而今衣被遍天涯。三春万卉红似海,暖到人心只此花。
检点楹书淡淡哀,家居读罢笑颜开。回头七十五年事,身是先君抱里孩。
露电光阴岁月驰,古今代谢竟如斯。欲知当日咿唔态,看取曾孙学语时。
惨澹经营最擅场,纲师囊括渡重洋。羡君已具拔山力,更得仙家缩地方。