从容吏隐间,游戏僧俗里。
孤月浪中翻,吾心正如此。
展开阅读全文
何许觅丘壑,不专在山林。
胸次傥萧散,市朝有幽寻。
只今谢幼舆,超然抱遐心。
俯仰得佳趣,何尝日登临。
我虽非夔旷,粗亦能赏音。
不用一再鼓,山高水深深。
被雪一枝好,令人双眼明。
未须贪结子,对汝不胜清。
一堂既虚閒,一室可息偃。
松篁度风清,窗户去日远。
幽禅过亭午,凉气生薄晚。
阃内即妻孥,更深遂忘返。
展开阅读全文
柳侯所为邦,十步一遗迹。
苍官列前墀,相对俨如客。
邦人言此松,曾及侍侯侧。
风号四百年,雪立二千尺。
江城閒草木,诗卷多采摘。
柑非往日黄,柳是近时碧。
同生不同死,乃见老气格。
尚想哦其间,清声出金石。
龙鳞未脱落,熊轼几换易。
临民有馀师,视此古遗直。
壮时一别鬓成丝,忽谩同盘又语离。
底事不为三日款,相逢犹是半年迟。
溪边赠策正杨柳,境上开尊应荔枝。
莫叹峤南荒绝好,光华最有远人知。
开奁破壳喜新黄,此物移来所未尝。
一手正宜深把酒,二螯已是饱经霜。
横行足使班寅惧,乾死能令疟鬼亡。
毕竟爬沙能底事,只应大嚼慰枯肠。
才猷表表自名卿,何况传家烜赫声。
道院老人真乃祖,雪堂高弟是诸兄。
一牛鸣地正接迹,五马行时尤见情。
拟岘登临试回首,小轩应记碧山横。
展开阅读全文
乞身知才疏,从容荷主恩。
叫阍如杜宇,不谓天亦听。
除书入手来,一洗百念静。
复疑是梦中,惊喜久乃定。
尚馀折腰米,败我生尘甑。
要令襟见肘,始与家声称。
今兹火用事,日永南风竞。
林下听中兴,姑容老夫病。
公昔遭前政,忠精不少衰。
立谈廷争地,上疏里居时。
意气南山在,名声北斗垂。
心知不亡者,送往得无悲。