令节逢端午,离乡兴尚佳。江流黄带束,山色绿衙排。
旅宿梁间燕,繁声井底蛙。蒲樽聊一酌,奚必动愁怀。
宵长体弱热难胜,帘捲窗前豁溽蒸。蕉影一堆风织乱,柝声三击露华凝。
偷油黠鼠时缘架,冒火飞虫欲扑灯。我自清醒人自睡,拓开眼界烛瞢腾。
老蛟起陆泽龙潜,阅世茫茫百感添。蝶使无才威已挫,蚁王有智弱能兼。
空馀豪怒凭蛙轼,莫遏横行剪蟹钳。吮血蚊多肤噬虱,谁将丑类付昆炎。
游山已倦夕阳斜,唤渡邛须兴尚赊。一叶扁舟聊拍桨,三间矮屋试烹茶。
欲酬茗价囊如洗,归认沙堤路不差。犹忆故乡风景好,五峰相对是吾家。
桃李鲜妍久厌看,未厌风雨已阑珊。争如千朵君家菊,洗尽铅华独耐寒。
种分虎齿与狮毛,瘦影亭亭品自高。傲骨崚峋难入世,恰宜清供对吾曹。
主人位置各相当,绛白分明配紫黄。中有一枝倍奇特,花开并蒂宛莲房。
叠盆为架烛为台,已载山翁载酒来。何事天公弄狡狯,雪花偏逐菊花开。
酒酣耳热尚能狂,拇战争衡閧一堂。人意争如花意淡,骤经风雪识炎凉。
酸风瑟瑟怯衣单,烛灺羹残兴亦阑。天似怜人归去晚,故教冷月出云端。