龙门下河水,千载流呜咽。中有文史声,太史昔愁绝。
发愤次旧闻,万怪纷诡谲。幽如暗泉鸣,纡曲势百折。
仿佛三神山,烟云倏起灭。仙姬下湘渚,可望不可亵。
驰骤风雨来,万马鏦金铁。忽如牛弩张,剑斫生蛟血。
千秋存史法,笔力固高洁。自公创兹体,班范继论列。
各成一家言,惟公尤度越。高怀多寄托,奇气恣宕跌。
是非虽颇谬,感愤固有说。
秦王扫八极,收兵聚城阙。不知十二金人外,何从得此一椎铁。
子房破产报韩仇,千金结客劫东游。后来相汉殊意外,此事已自足千秋。
秦关开,楚兵来。子婴磔,阿房赤。是时祖龙身己死,不如生前一击褫其魄。
君不见荆轲匕首渐离筑,报仇不成旋诛戮,伟哉留侯智勇独。
莫上李陵台,请看苏武节。此节受自汉天子,携来胡地共冰雪。
毡为餐,雪为水,羝乳不生臣心死。单于秋风海上来,吹尽节旄春不回。
一朝汉地归胡牧,麒麟阁上节仍秃。
海外孤悬一弹丸,百年圣泽自衣冠。突惊瀛岛更尘劫,真见金人泣露盘。
技尽娲皇天莫补,冤沉精卫海难乾。可怜剩水残山地,父老犹思撼岳难。
满眼山河拱上都,乾坤局变古曾无。紫霄竟日天沉醉,碧血中原鬼乱呼。
苍海茫茫求大剑,朔风浩浩发阴符。湘累幽怨兼身世,泽畔吟成泪欲枯。
果然壮士返朝暾,一战先惊骄虏魂。岂意北庭方献捷,遽闻南越已无藩。
失机纵寇皆人事,屈己安民亦圣恩。天道好还非汝贷,蛟鼍血溅海犹浑。
愁眼乾坤暮,寒城竟夕心。楼台浮雾色,鼓角入天阴。
醉里仍弹剑,忧来欲碎琴。只应朋旧在,时寄楚江吟。
难发竟谁先,血诚哭夜鹃。误拚孤注掷,莫办哄廷贤。
牛斗妖星入,幽燕杀气缠。衣冠随步辇,忍忆广明年。
漫掩遗民泣,犹闻上相能。铜驼卧荆棘,铁驷辇金缯。
敢诎蛾眉效,能无鱼目升。人才国本在,冥漠竟谁凭。
鄠杜莺花上巳天,三分柳色二分烟。谁家骏马垂杨外,一代诗人宿草边。
幕府论兵鏦剑戟,江湖载酒醉婵娟。司勋春恨销犹未,唤起吟魂證旧缘。