谁怜范叔恋袍寒,犹有徐卿二子看。
大率率中多物忤,相知知到此心给。
最怜风雪分吟笔,安得江山共倚栏。
后夜小窗怀素帖,挑灯应忆我同观。
秋山曾是共登临,感慨兰亭后视今。
炎热不过能炙手,笑谈未必到知心。
前言衮衮风波去,后钓寥寥岁月深。
室迩岂应人自远,酒盟诗社要重寻。
邺中官况莫来休,羞见傍人说宦游。
九十日秋蛩共语,两三夜雨雁供愁。
腐红只有虚名在,坚白难将实意酬。
驿路梅花归正好,苦无官况莫来休。
近来闲过日,幽事颇相关。
远树开晴书,归云当晚山。
宦情随处薄,诗稿逐时删。
骨若无仙分,何因住此间。
旗彩斜飞一命轻,舟人却立万舟迎。
不应当日将军事,犹到如今气未平。
落落庙碑摹瘗鹤,阴阴宰木宿神鸦。
可怜宝剑凌云气,散作金灯满地花。
自移药鼎在床头,桂玉令人分外愁。
因病始知归计好,虽贫不向俗不谋。
僧曾带雨来看脉,仆为伤风懒上楼。
赖有壁间新买画,寒灯相对两山秋。
近来真倦客,怕蹋软尘红。
独向一楼空,静观诸境空。
官河添夜雨,宫树带秋风。
还忆能吟者,襟期何日同。
苦无官况莫来休,羞见傍人说宦游。九十日秋蛩共语,两三夜雨雁供愁。
腐红只有虚名在,坚白难将实意酬。驿路梅花归正好,苦无官况莫来休。