孤光不随有地间,碧落冲开万象寒。
扑破果然亡朕迹,从教在地黑漫漫。
孩儿不见弃浑身,可惜婆婆眼不亲。
白浪洪波无了日,于今愁杀渡头人。
草木丘陵,风雷云气。
具足妙相尊,证入三摩地。
万象森罗从鼎沸。
毁不得,赞不得,
天台出得个般僧,一似青天轰霹雳。
走京城,无处觅。
业识忙忙,风流则剧。
末后筋斗背翻,煅出水连天碧。
稽首济颠,不识不识。
狭路相逢捻鼻头,也是普州人送人送贼。
豁开户牖,直出直入。
点鱼上竹竿,俊鹘趁不及。
爪牙消息露三山,勘破曾郎想不难。
一啸归来千嶂晓,於菟不似旧时斑。
粪火堆头潦倒身,且无花鸟闹芳春。
口边白醭心如铁,甘作丛林不义人。
知把虚空一口吞,髑髅瞥转振乾坤。
破沙盆月儿录在,玉笛横吹出海门。
四年承乏云峰寺,暗写秋肠寄阿谁。每到十一月初五,一狐疑了一狐疑。
故我开山伏虎禅师,指柳骂杨,伤龟恕鳖,你死我活。
莫说一碗粗茶一炷香,也胜和盲㪍诉瞎。