展开阅读全文
胸中万卷书,不如一囊钱。
不见杨夫子,岁晚走道边。
夜归空床卧,两手摩涌泉。
窗前雪花落,真火中自然。
涣然发微润,飞上昆仑颠。
霏霏雨甘露,稍稍流丹田。
闭目内自视,色如黄金妍。
至阳不独凝,当与纯阴坚。
一穷百不遂,此事终无缘。
君看抱朴子,共推古神仙。
无钱买丹砂,遗恨盈尘编。
归去守茅屋,道成要有年。
展开阅读全文
新竹依墙未出寻,墙东桃李却成林。
池塘草长初饶梦,村落莺啼瞧心。
江满船头朝欲转,泥融屐齿莫尤深。
闭门怜子成书癖,试买村醪相伴斟。
眼看东邻五亩花,茅檐竹户野人家。
过墙每欲随飞蝶,归舍谁怜已莫鸦。
幽客偶来成晚饭,野僧何日寄新茶。
三年气味长如此,归计迟迟也自嘉。
北园春草径微微,未用频教翦棘茨。
蜂阵纷纷初养蜜,莺巢浅浅欲生儿。
客情流水兼山远,归梦游丝向日迟。
懒病相将浑欲惯,赖君索我强裁诗。
江梅似欲竞新年,照水窥林态愈研。
霜重清香浑欲滴,月明素质自生烟。
未成细实酸犹薄,半落南枝意可怜。
谁写江西风物样,徐家旧有数枝传。
纸窗云叶净,香篆细烟青。
客到催茶磨,泉声响石瓶。
禅关敲每应,丹诀问无经。
赠我刀圭药,年来发变星。
高人不解作生涯,唯有中堂书五车。
竹简多于孔氏壁,牙签新似邺侯家。
田园岂是子孙计,青紫今为里巷夸。
富贵早知皆有命,君应未厌十年赊。
展开阅读全文
江南春候寒犹剧,细雨风吹作雪花。
中夜窗扉初晃漾,平明草木半低斜。
润催江柳排金线,光杂山茶点绛葩。
老病不堪乘晓出,纷纷能使发增华。
春雪飘摇旋不成,依稀履迹散空庭。
山藏复阁犹残白,日照南峰已半青。
中池有士闭重关,夜发天光走玉环。
白日封人人不识,幅巾破褐任尘漫。
山脚侵城尽是台,登高处处喜崔嵬。
手拈霜菊香无奈,面拂江风酒自开。
幕府尊罍云里集,民家歌吹静中来。
定知胜却陶彭泽,怅望篱边白日颓。
新秋风月正凉天,空馆相看学坐禅。
满榻诗书愁病眼,隔墙砧杵思高眠。
霜飞一叶凋琼玉,风绕双松奏管弦。
闻道熊罴归梦数,侵天闱棘漫森然。
楚山黄橘弹丸小,未识洞庭三寸柑。
不有风流吴越客,谁令千里送江南。
荔子生红无奈远,陈家晒白到犹难。
虽无驿骑红尘起,尚得佳人一笑欢。