展开阅读全文
读书犹记少年狂,万卷纵横晒腹囊。
奔走半生头欲白,今年始得校书郎。
百家小邑万重山,惭愧斯民爱长官。
粳稻如云梨枣熟,暂留聊复为加餐。
病后浊醪都少味,老来欢意苦无多。
临行寂寞空相对,不作新诗奈客何。
南看城市北看山,每到令人意豁然。
碧瓦千家新过雨,青松万壑正生烟。
经秋卧病闻斤响,此日登临负酒船。
径请诸君作佳句,壁间题我此诗先。
谁安双岭曲弯弯,眉势低临户牖间。
斜拥千畦铺渌水,稍分八字放遥山。
愁霏宿雨峰峦湿,笑卷晴云草木闲。
忽忆故乡银色界,举头千里见苍颜。
来时稻叶针锋细,去日黄花黍粒粗。
久病终惭多敝政,丰年犹喜慰耕夫。
青山片片添红叶,渌水星星照白须。
东观校雠非老事,眼昏那复竞铅朱。
凛如秋月照虚空,遇水留形处处同。
一瞬自成千亿月,精神依旧满胸中。
〈俗言:“以镜予人,损己精神。
”故解之云。
〉
槛外甘棠锦绣屏,长松何者擅亭名。
浮花过眼无多日,劲节凌寒尽此生。
暗长茯苓根自大,旋收金粉气尤清。
长官不用求琴谱,但听风吹作弄声。
黑龟赤凤早逢师,白发苍颜老不衰。
丹鼎一丸深自秘,紫芝三叶却先知。
烟熏晴日云容薄,色凝秋霜玉性奇。
何日刀圭救羸病,尽芟荆棘种交梨。
展开阅读全文
稽古尧无作,勤邦禹有功。
政新天地力,事改汉唐风。
礼乐寰中盛,梯航海外通。
华封徒有诵,龙御忽乘空。
承平终不处,副托重艰难。
统接神孙正,人依圣母安。
桥山封剑佩,原庙见衣冠。
万国缠哀处,嵩阳桧柏寒。
取士忘疏贱,量书废寝兴。
刍言本何益,玉殿最先登。
日角依俙想,尧言涕泗称。
龙髯远莫及,零泪冻成冰。
扁舟匆草出山来,惭愧严公旧钓台。
舟子未应知此恨,梦中飞楫定谁催。
严公钓濑不容看,犹喜桐君有故山。
多病未须寻药录,従今学取衲僧闲。
展开阅读全文
潮来海若一长呼,潮去萧条一吸余。
初见千艘委泥土,忽浮万斛溯空虚。
映山少避曾非久,借势前行却自如。
天地尚遭人意料,乘时使气定粗疏。
疋练萦回出海门,黄泥先变碧波浑。
初来似欲倾沧海,正满真能倒百源。
流枿飞腾竟何在,扁舟睥睨久仍存。
自惭不作山林计,来往终随万物奔。