江南气暖冬未回,北风吹雪真快哉。
雪中访我二大士,试问此雪従何来。
君不见六月赤日起冰雹,又不见腊月幽谷寒花开。
纷然变化一弹指,不妨明镜无纤埃。
送别江南春雨淫,北方谁是子知音。
性如白玉烧犹冷,文似朱弦叩愈深。
万里同舟宽老病,一杯分袂发悲吟。
明年榜上看名姓,杨柳春风正似今。
展开阅读全文
老虎穴中卧,猎夫不敢窥。
骅骝服箱骖盗骊,巡城三匝漫不知。
帐中昼梦日绕壁,惊起知是黄须儿。
马鞭七宝留道左,猛士徘徊不能过。
遗矢如冰去已遥,明日神兵下赤霄。
荒城至今人不住,孤兔惊走风萧萧。
增筑园亭草木新,损花风雨怨频频。
筼篘似欲迎初暑,芍药犹堪送晚春。
薄暮出城仍有伴,携壶藉草更无巡。
归轩有喜知谁见,道上従横满醉人。
家有修篁绿满轩,趋庭诗礼旧忘言。
凌霜自得良朋友,过雨时添好子孙。
试翦轻筠扶野步,旋收凉叶煮清樽。
风流共道胜桑梓,邻里何妨种百根。
展开阅读全文
古人避世事,岂问家有无。
但言鸿鹄性,不受樊笼拘。
公家昔盛时,阡陌连三衢。
食廪济寒饿,婚嫁营羁孤。
千金赴高义,脱手曾须臾。
晚为二千石,得不偿所逋。
抚掌不复言,但以文字娱。
我恨见公迟,冉冉重霜须。
高吟看落笔,剧饮惊倒壶。
负罪不自知,适意忘忧虞。
忽闻叩天阍,言旋故山庐。
朋友不及谋,亲戚亦惊呼。
人生各有意,何暇问俗徒。
嗟我好奇节,叹公真丈夫。
天高片帆远,目断青风徂。
惟应东宫保,迎笑相携扶。
微官终日守糟缸,风雨凄凉夜渡江。
早岁谬知儒术贵,安眠近喜壮心降。
夜深唧唧醅鸣瓮,睡起萧萧叶打窗。
阮籍作官都为酒,不须分别恨南邦。
绿竹不可数,孤亭一倍幽。
色分岩石润,梢出涧松修。
雪节寒方见,春萌旱不抽。
故山多此物,长恨未归休。
芭蕉移种未多时,濯濯芳茎已数围。
毕竟空心何所有,欹倾大叶不胜肥。
萧骚莫雨鸣山乐,狼籍秋霜脱敝衣。
堂上幽人观幻久,逢人指示此身非。
细雨添春色,微风净闸流。
徂年半今世,生计一扁舟。
饮食随鱼蟹,封疆入斗牛。
江波方在眼,转觉此生浮。