展开阅读全文
曲如山下藤,脆若溪上苇。
春风一张王,秋霜死则已。
胡为南涧中,辛勤种柏子。
上枝挠云霓,下根绞石齿。
伐之为梁栋,岁月良晚矣。
白首阅时人,君看柱下史。
展开阅读全文
可怜杜老贫无食,杖藜晓入春泥湿。
诸家厌客频恼人,往往闭门不得入。
我今贫与此老同,交游冷落谁相容。
幸君在此足游衍,终日骑马西复东。
送君仍令君置酒,如此贫交世安有。
君归速语王武子,因君回船置十斗。
新破荆州得水军,鼓行夏口气如云。
千艘已共长江崄,百胜安知赤壁焚。
觜距方强要一斗,君臣已定势三分。
古来伐国须观衅,意突成功所未闻。
湓江莫雨晴,孤舟暝将发。
夜闻胡琴语,展转不成别。
草堂寄东林,雅意存北阙。
潸然涕泗下,安用无生说。
展开阅读全文
长恐冬无雪,今朝忽暗空。
细声闻簌簌,远势望蒙蒙。
湿润犹兼雨,倾斜半杂风。
丰登解多事,欢喜助三农。
骄阳不能久,密雪自相催。
急霰初鸣瓦,飞花旋集台。
着人消瘴疫,覆麦长根荄。
欲试樽中物,门前问客来。
久有归耕意,西山百亩田。
雪来殊不恶,酒熟自相便。
一被簪裳裹,长遭罗网牵。
飞霙迫残腊,愁思渡今年。
忧愁不可缓,风雪故相撩。
试问五斗米,能胜一束樵。
耕耘终亦饱,哺啜定谁邀。
寒暑不须避,倾危且自遥。
雪霜何与我,忧思自伤神。
忠信亦何罪,才名空误身。
归来聊且止,老去莫逢嗔。
樽酒它年事,相看醉此晨。
展开阅读全文
遨游公卿间,结交非不足。
高秋远行迈,黄泥没马腹。
问群胡为尔,笑指篱间菊。
故人彭城守,久作中朝逐。
诗书自娱戏,樽佾当谁属。
相望鹤颈引,欲往龟头缩。
前期失不遂,浪语频遭督。
黄楼适已就,白酒行亦熟。
登高畅远情,戏马有前躅。
篇章杂笑语,行草烂盈幅。
归来贮箧笥,把玩比金玉。
吾兄别我久,忧患欲谁告。
孤高多风霆,弹射畏颠覆。
白头日益新,岁寒喜君独。
纷纷众草中,冉冉凌霜竹。
恨我闭笼樊,无由托君毂。
展开阅读全文
客舟逝将西,日夜西北风。
维舟罢行役,坐令鬓如蓬。
偶従二三子,步上百尺台。
云烟遍原隰,敞怳令人哀。
山中难久居,噶在城郭。
欲学扬子云,避世天禄阁。
浮木寄流水,行止非所期。
何须自为计,水当为我移。
外物不可必,惟此方寸心。
心中有乐事,手付瑟与琴。
夜吟感秋诗,惜此芳物零。
幽人亦多思,起坐再三听。
白驹在空林,瓶罄有耻罍。
尽我一杯酒,愁思如云颓。
展开阅读全文
穴鼠何须窭数衔,粗官不用苦高谈。
夜倾渌蚁风吹竹,昼拥黄?雪覆庵。
每作微词还自笑,偶渐余润亦成酣。
公诗精绝非伦拟,自古骚人尽在南。
燕窠泥土一春衔,惭愧封侯止立谈。
旧隐尚闻存竹径,归休但要葺茅庵。
钓船梦想沿溪泛,酒盏遥思向日酣。
强欲迟留依幕府,吴公行恐召河南。
天教穷困欲谁衔,生事那须一一谈。
自笑丰年尘满甑,不堪雨后菌生庵。
士师憔悴经三黜,陶令幽忧付一酣。
他日归耕若相忆,尺书频寄北山南。
展开阅读全文
姑熟溪头醉吟客,归作茅庵劣容席。
团团鹄卵中自明,窗前月出夜更清。
醉吟自作溪上语,不学拥鼻雒阳生。
诗成付与坐中读,知有清溪可终日。
作诗饮酒聊复同,谁来共枕溪中石。
圆天方地千万里,中与此间大相似。
嚣然一息不自停,水火雷风相灭起。
直须只作此庵看,歌罢曲肱还醉眠。
不用骑鲸学李白,东入沧海观桑田。
展开阅读全文
东夷従古慕中华,万里梯航今一家。
夜静双星先渡海,风高八月自还槎。
鱼龙定亦知忠信,象译何劳较齿牙。
屈指归来应自笑,手持玉帛赐天涯。
官是蓬莱海上仙,此行聊复看桑田。
鲲移鹏徙秋帆健,潮阔天低晓日鲜。
平地谁言无崄岨,仁人何处不安全。
但将美酒盈船去,多作新诗异域传。