玉女云为衣,飘摇不须捣。
空传岩下石,夜杵知谁抱。
清泉供浣濯,素月铺缯缟。
人世迫秋寒,处处砧声早。
肃肃避暑宫,石殿秋日冷。
凛然中庭柏,气压千夫整。
风声答万壑,云色通诸岭。
材大难为工,甘与蓬蒿屏。
展开阅读全文
我将西归老故丘,长江欲济无行舟。
宦游已如马受轭,衰病拟学龟藏头。
三年学舍百不与,糜费廪粟常惭羞。
矫时自信力不足,従政敢谓学已优。
闭门却扫谁与语,昼梦时作钧天游。
自従四方多法律,深山更深逃无术。
众人奔走我独闲,何异端居割蜂蜜。
怀安已久心自知,弹劾未至理先屈。
余杭军府百事劳,经年未见持干旄。
贾生作傅无封事,屈平忧世多离骚。
烦刑弊法非公耻,怒马奔车忌鞭箠。
藐藐何自听谆谆,谔谔未必贤唯唯。
求田问舍古所非,荒畦弊宅今余几。
出従王事当有程,去须膰肉嫌无名。
扫除百忧唯有酒,未退聊取身心轻。
展开阅读全文
去年渡江爱吴山,忽忘蜀道轻秦川。
钱塘后到山最胜,下枕湖水相萦旋。
坐疑吴会无复有,扁舟屡出凌涛渊。
今秋复入径山寺,势压众岭皆摧颠。
连峰沓嶂不知数,重重相抱如青莲。
散为云雾翳星斗,聚作潭井藏蜿蜒。
钦翁未到人迹绝,千里受记来安禅。
荒榛野草置茅屋,坐令海贾输金钱。
至今传法破烦恼,饱食过客容安眠。
解装投锡不复去,纷纷四合来乌鸢。
或言此处犹未好,海上人少无烦煎。
天台雁荡最深秀,水惊石瘦尤清便。
青山独往无不可,论说好丑徒纷然。
终当直去无远近,藤鞋竹杖聊穷年。
神夫化黄熊,神母化白石。
婴儿剖还父,涕泣何暇恤。
尔来三千岁,往事谁复识。
惟有少姨存,相望居二室。
展开阅读全文
前年乘舟护南河,宛丘官舍酣且歌。
去年持节忧犴狱,驱车道路日不足。
今年春风尘土黄,远赴三州议繇役。
天子忧民法令新,整齐百事无闲人。
苗耘发栉何时已,回首昔游如梦寐。
区区学舍曾未知,春晚日长唯有睡。
才智有余安得闲,疏慵顾我自当然。
喜君未忘太平事,独称赦书旌孝子。
一锁楼中暗度秋,微官黾勉未能休。
笑谈容我聊纾放,文字凭君便去留。
杯酒淋漓已非敌,清诗窈渺更难酬。
东归犹得联征骑,同上嵩高望九州。
展开阅读全文
欲看西湖两岸山,卧乘湖上木兰船。
湖山已自随船改,更值阴晴欲雨天。
眼看西湖不暂来,簿书无算拨还开。
三年屈指浑将尽,记取従今得几回。
湖山欲买恨无钱,且尽芳樽对玉盘。
菱角鸡头应已压,蟹螯马颊更勤餐。
终日清漪弄短桡,久忘车乘走翘翘。
秋风且食鲈鱼美,洛下诸生未可招。
滞留朝市常嫌闹,放弃江湖也未闲。
孤舫粗穷千顷浪,肩舆未尽百重山。
展开阅读全文
金山游遍入焦山,舟轻帆急须臾间。
涉江已远风浪阔,游人到此皆争还。
山头冉冉万竿竹,楼阁不见门长关。
金山共此一江水,只有胜绝无此闲。
野僧终日饱一饭,与世相视如髦蛮。
门无舟楫断还往,说法教化鼋鼍顽。
偶然客至话乡国,西望落日低铜镮。
岷峨正在日入处,想象积雪堆青鬟。
稻田一顷良自给,仕宦不返知谁扳。
久安禄廪农事发,强弓一弛无由弯。
行逢佳处辄叹息,想见茅屋藏榛菅。
我知此地便堪隐,稻苗旆旆鱼斑斑。
清淮此日见沧浪,始觉南来道路长。
窗转山光时隐见,船知水力故轩昂。
白鱼受钓收寒玉,红稻堆场列远冈。
波浪连天东近海,乘桴直恐渐茫茫。