展开阅读全文
魏公德业冠当年,汝守威名竦汉边。
将相传家俱未远,子孙到处各推贤。
风流最喜君真似,符竹连分政得专。
岘首重寻碑堕泪,习池还指客横鞭。
逃亡已觉依刘表,寒俊应须礼浩然。
当有郡人知古意,栏街齐唱接篱篇。
展开阅读全文
我公才不世,晚岁道尤高。
与物都无著,看书未觉劳。
微言精《老》、《易》,奇韵喜《庄》、《骚》。
杜叟诗篇在,唐人气力豪。
近时无沈、宋,前辈蔑刘、曹。
天骥精神稳,层台结构牢。
龙腾非有迹,鲸转自生涛。
浩荡来何极,雍容去若遨。
坛高真命将,毳乱始知髦。
白也空无敌,微之岂少褒。
论文开锦绣,赋命委蓬蒿。
初试中书日,旋闻鄜畴逃。
妻孥隔豺虎,关辅暗旌旄。
入蜀营三径,浮江寄一艘。
投人惭下舍,爱酒类东皋。
漂泊终浮梗,迂疏独钓鳌。
误身空有赋,掩胫惜无袍。
卷轴今何益,零丁昔未遭。
相如元并世,惠子谩临濠。
得失将谁怨,凭公付浊醪。
展开阅读全文
前年见君河之浦,东风吹河沙如雾。
北潭杨柳强知春,樽酒相携终日语。
君家东南风气清,谪官河壖不称情。
一麾夏口亦何有,高楼黄鹤慰平生。
荆江洞庭春浪起,汉沔初来入江水。
岸头南北不相知,惟见风涛涌天地。
巫峡潇湘万里船,中流鼓楫四茫然。
高城枕山望如带,华榱照日光流渊。
楼上骚人多古意,坐忘朝市无穷事。
谁道武昌岸下鱼,不如建业城边水。
展开阅读全文
信美非吾土,三吴一水中。
亭高望已极,舟入去无穷。
朝市知安在,湖山信有功。
遨游逐凫鸭,饮食数鱼虫。
波浪喧朝夕,梅烝变绿红。
逢人问京洛,去国长儿童。
同舍情相接,邻邦信屡通。
相邀欲相过,道里讯溪翁。
登封事已遥,大碑摧风雨。
灵坛久销秃,古木中梁柱。
峰峦至此尽,苍石无寸土。
俯视万仞高,悲辛但狂顾。
前朝宫阙倚芒山,殿阁层层半岭间。
犹恐北来冈阜浅,太行东抱故孱颜。
故国老成谁复先,壮心空记语当年。
灌夫失意贫无友,梅福辞官晚作仙。
诗句清新非世俗,退居安稳卜江天。
它年我亦従君隐,多买黄鱼煮复煎。
苍壁上参天,微径随流水。
聱牙石齿乱,纷薄黄叶委。
牵攀不得上,颠仆几将止。
勉强终此行,更老知难至。
闻有高居直百金,西山南麓北山阴。
园通济水池塘好,花近洛川颜色深。
人去节旄分重镇,客来猿鹤感幽吟。
潩溪雨过西湖涨,归兴萧然定不任。
展开阅读全文
云气连山雨泻盆,莫投僧舍欲关门。
暂时洒扫宽行役,终夕崎岖入梦魂。
烦热暗消秋簟冷,烝濡未解夜灯昏。
二年游宦多劳苦,何日相従得细论。
野寺萧条厌客喧,雨披修竹乱纷然。
已因无食聊従仕,深悟劳生不问禅。
未至莫忧明日事,偷闲且就此宵眠。
天明归去芒鞋滑,虽有藤舆懒上肩。