伊余尽少女,一种饰螓首。徒能事机杼,与之作歌舞。
歌舞片时间,黄金翻袖取。只看舞者乐,岂念织者苦。
感此尝忆古人言,一妇不织天下寒。
百战已休兵,寒云愁未歇。血染长城沙,马踏征人骨。
早得用蛾眉,免陷边戍卒。始知髦头星,不在弯弓没。
祷祈勿告天,酒浆勿浇地。阴阳和也无妖气,
阴阳愆期乃人致。病生心腹不自医,古屋澄潭何神祟。
筇杖六尺许,坐石流泉所。举头看古松,似对仙鹤语。
是时天气清,四迥无尘侣。顾我笑相迎,知有丹砂异。
所猎一何酷,终年耗林麓。飞走如未空,贪残岂知足。
尝闻猎书史,可以鉴荣辱。尝闻猎贤良,可以霸邦国。
如何纵网罗,空成肥骨肉。和济俱不闻,曷所禳颠覆。
谁能为扣天地炉,铸此伤生其可乎!
游子虽惜别,一去何时见。飞鸟犹恋巢,万里亦何远。
妾愿化为霜,日日下河梁。若能侵鬓色,先染薄情郎。
猎犬未成行,狐兔无奈何。猎犬今盈群,狐兔依旧多。
自尔初跳跃,人言多拏躩.常指天外狼,立可口中嚼。
骨长毛衣重,烧残烟草薄。狡兔何曾擒,时把家鸡捉。
食尽者饭翻,增养者恶壮。可嗟猎犬壮复壮,
不堪兔绝良弓丧。
古人医在心,心正药自真。今人医在手,手滥药不神。
我愿天地炉,多衔扁鹊身。遍行君臣药,先从冻馁均。
自然六合内,少闻贫病人。
吴王从骄佚,天产西施出。岂徒伐一人,所希救群物。
良由上天意,恶盈戒奢侈。不独破吴国,不独生越水。
在周名褒姒,在纣名妲己。变化本多涂,生杀亦如此。
君王政不修,立地生西子。
昔时亦云雨,今时亦云雨。自是荒淫多,梦得巫山女。
从来圣明君,可听妖魅语。只今峰上云,徒自生容与。