天推鲁仲尼,周游布典坟。游遍七十国,不令遇一君。
一国如一遇,单车不转轮。良由至化力,为国不为身。
礼乐行未足,邅回厄于陈。礼乐今有馀,衮旒当圣人。
伤哉绝粮议,千载误云云。
秋来无骨肥,鹰犬遍原野。草中三穴无处藏,
何况平田无穴者。
天子恤疲瘵,坤灵奉其职。年年济世功,贵贱相兼植。
因产众草中,所希采者识。一枝当若神,千金亦何直。
生草不生药,无以彰士德。生药不生草,无以彰奇特。
国忠在臣贤,民患凭药力。灵草犹如此,贤人岂多得。
为害未为害,其如污物类。斯言之一玷,流传极天地。
良木不得栖,清波不得戏。曾戏水堪疑,曾栖树终弃。
天不歼尔族,与夫恶相济。地若默尔声,与夫妖为讳。
一时怀害心,千古不能替。伤哉丑行人,兹禽亦为譬。
秋风雁又归,边信一何早。揽衣出门望,落叶满长道。
一从秉箕帚,十载孤怀抱。可堪日日醉宠荣,
不说思君令人老。
一从杀贵妃,春来花无意。此地纵千年,土香犹破鼻。
宠既出常理,辱岂同常死。一等异于众,倾覆皆如此。
春蚕吐出丝,济世功不绝。蜘蛛吐出丝,飞虫成聚血。
蚕丝何专利,尔丝何专孽。映日张网罗,遮天亦何别。
傥居要地门,害物可堪说。网成虽福己,网败还祸尔。
小人与君子,利害一如此。
筑台非谓贤,独聚乘轩鹤。六马不能驭,九皋欲何托。
一旦敌兵来,万民同陨濩.如何警露禽,不似衔环雀。
一物欲误时,众类皆成恶。至今台基上,飞鸟不至泊。
邹律暖燕谷,青史徒编录。人心不变迁,空吹闲草木。
世患有三惑,尔律莫能抑。边苦有长征,尔律莫能息。
斯术未济时,斯律亦何益。争如至公一开口,
吹起贤良霸邦国。