当时齐映为州日,从此山因姓得名。
却自牧之赋诗后,每逢秋至菊含情。
行寻古洞诸峰峭,坐看寒溪数曲清。
梦到亦须尘虑息,那堪图画入神京。
实界嵚岑路入云,闰余三月属芳辰。
烟林未动阴森地,山杏寒开寂寞春。
潞子岭头销白日,神农祠畔柅朱轮。
乘闲自是逍遥事,谁羡襄阳倒载人。
众林坠黄叶,皴皮抱翠枝。
自然根性在,不为雪霜移。
灵润承多露,清阴贯四时。
婆娑岁寒意,每到坐迟迟。
草林虫鱼部,披寻自古无。
飞沉天产异,生植土风殊。
物色随心匠,形容记绘图。
虚亭玩真意,浩思满江湖。
帘幕临彫槛,窗疏照烂霞。
园林初过雨,风日猛催化。
香入游人袖,红堆刺史家。
四时俱好景,终不似春华。
结客乘公暇,流觞逐浩歌。
乱峰晴倒影,曲水宛回波。
小海逢元巳,兰亭记永和。
西州行乐事,应比晋贤多。
潇洒琴坛上,贤侯养道情。无今亦无古,求意不求声。
林邃风初静,云收月乍明。拂弦成一弄,尘思浩然清。