僻居虽爱近林泉,幽径闲居碧藓连。向竹掩扉随鹤息,就溪安石学僧禅。古琴带月音声亮,山果经霜气味全,多谢故交怜朴野,隔云时复寄佳篇。
白云峰下古溪头,曾与提壶烂熳游。登阁共看彭蠡水,
围炉相忆杜陵秋。棋玄不厌通高品,句妙多容隔岁酬。
别后相思时一望,暮山空碧水空流。
旧隐匡庐一草堂,今闻携策谒吾皇。峡云难卷从龙势,
古剑终腾出土光。开翅定期归碧落,濯缨宁肯问沧浪。
他时得意交知仰,莫忘裁诗寄钓乡。
竹翠苔花绕槛浓,此亭幽致讵曾逢。水分林下清泠派,
山峙云间峭峻峰。怪石夜光寒射烛,老杉秋韵冷和钟。
不知来往留题客,谁约重寻莲社踪。
几日区区在远程,晚烟林径喜相迎。姿容虽有尘中色,
巾屦犹多岳上清。野石静排为坐榻,溪茶深煮当飞觥。
留连话与方经宿,又欲携书别我行。
公退琴堂动逸怀,闲披烟霭访微才。马嘶穷巷蛙声息,
辙到衡门草色开。风引柳花当坐起,日将林影入庭来。
满斋尘土一床藓,多谢从容水饭回。
去去天涯无定期,瘦童羸马共依依。暮烟江口客来绝,
寒叶岭头人住稀。带雪野风吹旅思,入云山火照行衣。
钓台吟阁沧洲在,应为初心未得归。
叠巘层峰坐可观,枕门流水更潺湲。晓钟声彻洞溪远,
夏木影笼轩槛寒。幽径乍寻衣屦润,古堂频宿梦魂安。
因嗟城郭营营事,不得长游空鬓残。
一入仙山万虑宽,夜深宁厌倚虚栏。鹤和云影宿高木,
人带月光登古坛。芝朮露浓溪坞白,薜萝风起殿廊寒。
更陪羽客论真理,不觉初钟叩晓残。
积霭沈诸壑,微阳在半峰。(《省试霁后望钟山》)