僻居惟爱近林泉,幽径闲园任藓连。
向竹掩扉随鹤息,就溪安石学僧禅。
古琴带月音声正,山果经霜气味全。
多谢故交怜朴野,隔云时复寄佳篇。
间步秋光思杳然,荷藜因共过林烟。
期收野药寻幽路,欲采溪菱上小船。
云吐晚阴藏霁岫,柳含余霭咽残蝉。
倒尊尽日忘归处,山磬数声敲暝天。
长羡间居一水湄,吟情高古有谁知。
石楼待月横琴久,渔浦经风下钓迟。
僻坞落花多掩径,旧山残烧几侵篱。
松门别后无消息,早晚重应蹑蹑屐随。
门巷秋归更寂寥,雨余闲砌委兰苗。梦回月夜虫吟壁,
病起茅斋药满瓢。泽国旧游关远思,竹林前会负佳招。
身名未立犹辛苦,何许流年晚鬓凋。
叠献层峰坐可观,枕门流水更潺湲。晓钟声彻洞溪远,
夏木影笼轩槛寒。幽径乍寻衣屦润,古堂频宿梦魂安。
因嗟城郭营营事,不得长游空鬓残。
弱柳风高远漏沈,坐来难便息愁吟。江城雪尽寒犹在,客舍灯孤夜正深。尘土积年粘旅服,关山无处寄归心。此时遥羡闲眠侣,静掩云扉卧一林。
门巷秋归更寂寥,雨馀闲砌委兰苗。梦回月夜虫吟壁,
别手应难及此精,须知攒簇自心灵。始于毫末分诸国,
渐见图中列四溟。关路欲伸通楚势,蜀山俄耸入秦青。
笔端尽现寰区事,堪把长悬在户庭。
束书辞我下重巅,相送同临楚岸边。归思几随千里水,
离情空寄一枝蝉。园林到日酒初熟,庭户开时月正圆。
莫使蹉跎恋疏野,男儿酬志在当年。
匹马嘶风去思长,素琴孤剑称戎装。路涂多是过残岁,
杯酒无辞到醉乡。云傍水村凝冷片,雪连山驿积寒光。
毗陵城下饶嘉景,回日新诗应满堂。