碧洞幽岩独息心,时人何路得相寻。养生不说凭诸药,
适意惟闻在一琴。石径扫稀山藓合,竹轩开晚野云深。
他年功就期飞去,应笑吾徒多苦吟。
闲步秋光思杳然,荷藜因共过林烟。期收野药寻幽路,
欲采溪菱上小船。云吐晚阴藏霁岫,柳含馀霭咽残蝉。
倒尊尽日忘归处,山磬数声敲暝天。
五老云中勤学者,遇时能不困风尘。束书西上谒明主,
捧檄南归慰老亲。别馆友朋留醉久,去程烟月入吟新。
莫因官小慵之任,自古鸾栖有异人。
功绩精妍世少伦,图时应倍用心神。不知草木承何异,
但见江山长带春。云势似离岩底石,浪花如动岸边蘋.
更疑独泛渔舟者,便是其中旧隐人。
不知何处好消忧,公退携壶即上楼。职事久参侯伯幕,
梦魂长绕帝王州。黄山向晚盈轩翠,黟水含春绕槛流。
遥想玉堂多暇日,花时谁伴出城游。
长羡闲居一水湄,吟情高古有谁知。石楼待月横琴久,
渔浦经风下钓迟。僻坞落花多掩径,旧山残烧几侵篱。
松门别后无消息,早晚重应蹑屐随。