陡绝盘砣势,横空急水流。涧深愁失足,路滑怕回头。
鸟道挺身过,羊肠壮胆游。漫夸骡轿稳,一步一心揪。
穷途落宕几经秋,惭愧人前说壮游。酒幌飘来红日晚,鞭梢指处暮烟稠。
冰生布被人如猬,风撼茅檐屋似舟。珍重行囊须仔细,莫嫌临去再回头。
千岩万壑拱神州,百二关河一望收。险到天门夸峻柱,清从汾水溯源流。
琼瑶雪舞云生岫,棣萼花开月满楼。人老穷途情自在,凭今吊古意悠悠。
织女牛郎自古传,银河相阻意萧然。今宵忽报鹊桥渡,此际应忙鹤驾迁。
偏事乍逢欢处处,那堪离恨感年年。人间不晓仙愁意,乞巧徒劳又设筵。
登高作赋庆重阳,得句推敲兴意狂。送酒人沾三径露,簪花自笑白头霜。
河边游子行偏止,舱内娇娥出又藏。更有一般难画处,美妓拇战伴情郎。
江南女子貌如仙,庆赏重阳在画船。拇战情郎莺语怯,传花使女鼓声阗。
捧壶屡酌为谁饮,擎箸停餐若自怜。香梦沉甜归后卧,可容游客伴花眠。
知君种玉有蓝田,绣幕红丝又结缘。鸾凤分飞失旧占,瑟琴乍断续新弦。
相如愿配文君美,红拂私奔李靖贤。待看枯杨生稊后,燕山五桂并堪传。
高髻梳来时样妆,如何面色漆同光。嘱卿且莫回头顾,赢得人称俏丽娘。
白石为砌瓦为房,有客行来店主忙。饼面之外无他物,前厨频问米泔汤。
房中不坐坐蒲团,白碗持来日两餐。时有馀闲勤针指,红帮剪样话多端。