人生不百年,幼老居其半。况复昼夜分,忧疾多萦绊。
但恐日不足,谁言乐未央。无为效贪夫,扰扰声利场。
自昔惟轩辕,乘云游帝乡。
连峰何㠝岏,深谷自逶迤。境阻尘虑绝,眺迥物趣奇。
有时发清啸,四山生寒姿。天际征鸟疾,木杪惊猿窥。
回飙激长林,浮云乱层溪。宇宙意自豁,簪组复何为。
幽寻极寥廓,理棹清溪长。落日照孤屿,微风生夜凉。
须臾远雰净,百里开湖光。渔子相傍宿,月明歌沧浪。
采芳不能浴,悄然悲沅湘。
翠槛红楼拂曙开,琼芝瑶蕊映金杯。方平遥向麻姑语,碧海扬尘今几回。
我逢南村人,为问南村路。杳悄入萝薜,依微辨烟树。
日出散鸡豚,春至营农圃。邻里数相过,壶觞自成趣。
城市独何为,车尘满朝暮。
锦字亲裁龙凤斿,羽林对对拱宸旒。楚人浪拟相如赋,天子元非云梦游。
绮阁瑶台迥碧空,春光尽在上林中。琼华岛上蔷薇雨,太液池头杨柳风。
单于近猎天山东,长城火接甘泉红。汉皇裂符徵武猛,羽林十万皆从戎。
甲光晃晃迎朝日,吴钩楚练何辉赫。挥鞭直断黄河流,积鞍远蔽阴山雪。
将军新受九重知,陇西雁门交出师。鱼丽昼结风云阵,燕尾晴翻龙虎旗。
寒沙飒飒塞草白,苦雾苍苍迷远碛。帐下飨士日击牛,军中贾勇争投石。
少年本出五陵豪,死生意气轻鸿毛。金鞍被就千金马,玳室横装七宝刀。
誇马持刀时睥睨,一朝关塞烟尘起。鞍后手悬冒顿头,囊间尽馘天骄耳。
转战那知瀚海穷,幕南已觉王庭空。捷书朝奏明光殿,卫霍谁论颇牧功。
君不见冠军意气何扬扬,轻车刀笔徒自伤。军中流涕亦徒尔,祁连古垒犹相望。
庭前袅袅长春萝,堂上歌钟伴绮罗。闻说东邻有好事,金鞍银烛夜深过。
朱衣对仗晓追班,帝在清都虎豹关。钟鼓正传宫漏彻,侍臣端笏拜天颜。