溪桥脚下水平分,桥柱萍粘浪打痕。天向晚,日搀昏,两簇青烟断岸村。
拂拂轻风漾翠澜,粉媒新扑小荷盘。塘水涨,岸痕漫,草阁临流五月寒。
枯桑依颓垣,摧折生理微。剥我枝间叶,备君身上衣。
叶尽谁复顾,栖鸟来亦稀。君看牡丹丛,日日笙歌围。
飞云何冉冉,高与日月齐。中有两仙人,盛服持玉圭。
我欲从之游,天险不可跻。邈焉望不及,短日西山西。
仆本修文持笔者,今来帅领红旌下。不能无事习蛇矛,
闲就平场学使马。军中伎痒骁智材,竞驰骏逸随我来。
护军对引相向去,风呼月旋朋先开。俯身仰击复傍击,
难于古人左右射。齐观百步透短门,谁羡养由遥破的。
儒生疑我新发狂,武夫爱我生雄光。杖移鬃底拂尾后,
星从月下流中场。人不约,心自一。马不鞭,蹄自疾。
凡情莫辨捷中能,拙目翻惊巧时失。韩生讶我为斯艺,
劝我徐驱作安计。不知戎事竟何成,且愧吾人一言惠。
尽□□□□□兵,岐山无复凤凰鸣。
何人更解驱顽石,飞向中原颂太平。
渭水玻璃碧,秦山剑戟明。秋光如我瘦,行色与君清。
蝉嘒西风柳,鸦翻落日城。归舟幸无物,且莫苦贪程。
一檄风驰万垒降,当时意趣已难量。既能归汉识真主,何必下齐求假王。
将幄深严岩树碧,门旌摇曳岭云黄。我诗责备春秋法,胜把君侯美处扬。
蠹树枝高茁朵稠,嫩苞开破雪搓毬。碎粘粉紫须齐吐,润卷丹黄叶半抽。
月影晓窗留好梦,雨声深院锁清愁。琼胞已实香犹在,散入长安卖酒楼。
云台清集忆当年,诗笔逢君厌老拳。后会邈如千里远,壮怀不似十年前。
风帘摇曳桥南酒,烟树溟濛渭北天。咫尺灵山飞不到,梦魂长绕玉