捐灰徙木意无已,敢议庙中羔兔蛙。在昔圣人刑两观,不搜根柢治萌芽。
凤德栖栖览九州,尊王所以事诸侯。《春秋》独盛公羊学,竟取何休说黜周。
嫌如绛灌阻长沙,不惜伾文占禁衙。霜鬓雪眉忧国瘦,委蛇中度激昂差。
衡阳归雁返,人在楚山前。塔外眉痕月,城头卵色天。
绀林随驿远,青嶂与云连。胜地多耆旧,风流感夕贤。
沧桑胡变为人迁,终古蓬瀛在日边。远想严徐供奉盛,犹居李郭中兴前。
委蛇初若无奇节,忧乐于时属大贤。自省虚庸曾窃禄,后生坠涕读兹编。
负尽流光又过春,窗前夜雨绿荑新。堪怜丸药心情细,乍可翻书卧起频。
扁鹊视人当未病,维摩贤我是无身。年时任率何须悔,莫向东风枉自陈。
倦客心情未耐官,蹉跎弥觉去乡难。十年泥爪如过梦,此度参商最损欢。
在树嘤鸣殊可感,解装食息得都安。雪残新见庭柯绿,怅倚黄昏独自看。
骢马行城是好官,都人犹惜欲留难。何劳远蹠须争道,未有刚肠怯失欢。
几日题襟从汉上,重来观弈向长安。登临知切先忧抱,楼上君山尽日看。
魂来湘水感须眉,故国云山岘首祠。半世巴夔犹是客,一生稷契但存诗。
干戈收骨知何处?岁月亡胡未有期。悲愤纷纷称嫡嗣,七歌痛痒几人知。
但乞微阴趁旅程,出门更喜晚来晴。不多斜日依山下,无数寒松送客行。
碌碡草枯平野静,陂塘潦尽小舠轻。昨宵风雨兰江梦,心迹虚堂感濯缨。