玉辇移中禁,珠梯览四禅。重阶清汉接,飞窦紫霄悬。
缀叶披天藻,吹花散御筵。无因銮跸暇,俱舞鹤林前。
瀛海寰九区,咫尺万余里。
神州与赤县,相去还有几。
层峰高矗天,大泽下无底。
平陆走龙蛇,白昼啸夔魅。
遂使林林者,高下几歔欷。
谁能致其平,为我屏妖翳。
凿山湮巨壑,弥天作平地。
地平天乃成,四时运元气。
粉署肃阴阴,晏坐万虑息。
星出金阙高,天近蓬莱碧。
风轩挹余清,露阶泛寒白。
徘徊自成趣,庶以永今夕。
统师靖百蛮,鸟道行踪绝。
白气宵贯斗,游龙晓驰铁。
层褵无曳云,空江有寒月。
肃肃旋车轸,悠悠荡旌节。
古驿千树梅,花开夜来雪。
持此滇南春,相从待明发。
丛芦深处见平皋,细路回沙曲折遭。山势锐于牛砺角,江湍郁似马羁槽。
儿童弄水红衣薄,楼观迎秋碧瓦高。欲访尧夫游憩处,西风吹鬓晚颾颾。
自分贫非病,还因瘦可怜。负薪同谷日,中酒耒阳年。
世难生前感,诗名死后专。临风抚残碣,零落到重镌。
问讯瀼西水,千年旧草堂。山容明积雪,江色动垂杨。
生事花钿尽,人情菜把伤。苏门引长啸,输尔是能狂。
四稔总兵钤,轻裘叔子惭。抗棱遐徼伏,敦信远民谙。
赴召薰风布,离襟腊酒酣。吾皇思将帅,有意在燕南。
二仪开混沌,一气蕴精灵。石乳通龙井,天风老鹤汀。
江山自吴楚,寰宇际沧溟。便欲抛尘俗,寻真向草亭。
山中旧是神仙宅,冉冉流光老物华。千顷白云都是玉,一溪红浪半凝砂。
瑶阶已化飞凫舄,银汉空余泛斗槎。独倚坏垣伤往事,天风吹落石楠花。