星星峡口雪不封,峡前怪石蟠虬龙。崖奔欲合水分界,径逼生寒人改容。
高垒作峰列堠火,众山当户如垣墉。戍楼吹角日西坠,远寺一声闻暮钟。
挥鞭催去马,联骑共宵征。旷碛堆沙白,孤星入曙明。
地荒村树断,天阔晓风清。戍客生还矣,凄迷塞外情。
塔影依墙立,钟声入暮来。云飞高岭薄,鸟掠夕阳回。
老眼惟余倦,闲心未尽灰。雪花飘不住,帘下好衔杯。
汉差人已往,唐镇迹仍留。不少去来客,都怀念古愁。
三春惊半度,一水竟长流。好把轻瓢邑,烹泉酌茗瓯。
又陟崎岖路,危坡逐渐登。车声闻历碌,石势竟崚嶒。
山暖冰融涧,雪消水满塍。夕阳投旅店,岚影尚层层。
汉差人已往,唐镇迹仍留。不少去来客,都怀今古愁。
三春惊半度,一水竟长流。好把轻瓢浥,烹泉酌茗瓯。
暂息轮蹄处,边村落日斜。檐前栖怖鸽,树外听归鸦。
绕屋垂溪柳,当春放野花。此间有佳境,原不异中华。
路上半沙碛,山中宁有泉?水悬车一篓,人憩屋三椽。
墙角唤新鸟,几前寒旧毡。天涯不岑寂,展箧理诗篇。
背郭岭嵯峨,环城海不波。镇西新府治,拱北旧沙陀。
事纪唐贞观,碑留汉永和。裴公遗迹在,悔未一摩挲。
君将西域景,领略客程中。影顾鸿惊塞,声闻鹤唳空。
壮怀还说剑,浮迹远飘蓬。要识彼苍意,宁嗟吾道穷?