不知春蚓与秋蛇,嫡嗣山阴第一家。曾彷金钗为转折,谁云花骨有欹斜。
焚书空复嗟秦始,炼石应须问女娲。淳古自难清劲易,十年辛苦悔涂鸦。
雕栏品亚倦馀凭,爱绘青春藻思仍。小苑杏花三月雨,高楼藜火十年镫。
閒情已入无何有,好句常来得未曾。便拟下帘重展卷,乌丝淡墨写溪藤。
清秋如静女,窈窕不多妆。菱浦微弯月,枫林小著霜。
山眉修入画,波縠滑生光。更拟褰裳去,三湘畹芷香。
羚羊挂角处,无迹少人知。偶尔成佳句,泊然何所思。
从来兰似草,莫认菌为芝。微雨空闺里,茶香细论诗。
不须绣幕逐香车,小径春明玩物华。罨画溪添三尺水,催诗雨送一枝花。
离离青草终无尽,的的红颜信有涯。准拟明朝钻活火,太湖石上试新茶。
为访灵威烂漫游,潇潇暮雨越溪头。已凋蒲柳千螺翠,未老芙蓉一镜秋。
明月双湾无到雁,浙江三折阻归舟。不堪南望增惆怅,凉笛声中独倚楼。
大海珊瑚折一枝,镂成彩笔寄吟诗。临池上拟岐阳鼓,敲句坚须博浪锤。
苦爱蠹书成脉望,不知霞脸去春肢。外孙荠日终何用,欲叩天阍一问之。
佛桑花底坐凉飔,正是幽闺七月时。作画应知特健药,镌书须倩伏灵芝。
甘回齿颊梨拳破,碧照衣襟竹个垂。欲寄美人摇落思,芭蕉和露写新诗。
绣床书轴斗精严,寂坐红闺夜已淹。山子数声如咒月,风姨一笑正褰帘。
椒兰无气香将烬,巾舄生潮露暗沾。拟把簪花三寸管,尽收清景入毫尖。
残菊犹存一两丫,清霜淡驻画檐牙。蝶惊年冷难依草,蝇恋微温易入茶。
呵镜白云初滴雨,卷帘红叶故如花。晓来不觉肌生粟,半臂妆成换縠纱。