古稀天子六省方,帐殿金扉照水黄。当年故物独铜鹿,口衔芝菌望幸长。
与二仙禽列为四,旧存其一今亡矣。玉狮盗去田蟛郎,承露金仙应堕泪。
眼见阳和八八春,铸始乾隆金几斤。更溯景陵遗老尽,上方龙象空烟云。
摧牙落角苔花绿,乱领妖要应怒触。时来被锦孤山阳,乱定淈泥湖水曲。
枯枝犹讶长生牌,苍鼠啼向空坛荄。精蓝一炬守吏去,剩有残僧拾堕柴。
文澜阁圮颓梁在,书付秦灰谁续采。睿思亲解尘角讹,文物当年盛渊海。
宫前老翁曝背言,今是乾隆几叶孙。先皇不宝四白鹿,再拜溪毛荐水温。
泰伯为让王,采药适蛮乡。开国称至德,周道日以昌。
礼烈贝勒长,让位有耿光。奉曼珠应身,神武天称扬。
故鞭苔四裔,探筴卜世长。不敢先天下,老子三宝章。
何尤扫氛祲,枉矢贯天狼。天眷有让德,艮维降之祥。
三陵望郁葱,佳气方未央。柹附誓翊戴,巩卫于苞桑。
齐心奉圣主,长御万年觞。兵气繇政秕,乱萌繇志荒。
叛氓治昌披,胡兵惩陆梁。立国自有本,济时岂无方。
尼父曰正名,圣者道其常。立石与僵柳,先诛眭议郎。