消息惊传《鵩赋》成,悠悠天道意难平。不禁秋夜汍澜泪,何限春明缟纻情。
《十笏》缥缃空旧草,百年霜露又前生。觥船遽觉司勋梦,无复江湖载酒行。
秋云压山山欲低,山光倒泻青琉璃。绕麓松枝老龙怒,奔涛卷地风凄凄。
古殿阴森影金粟,月黑深廊飞蝙蝠。北接荒原冢纵横,枯榛断莽土花绿。
幽崖寂寞清露堕,永夜虚林生野火。当日观军出使人,贤愚魂魄空山锁。
偶随泉声行,还逐泉声止。泉声近不鸣,清流石齿齿。
孤亭俯层巅,满阶红叶委。万籁动笙竽,岚光生涧底。
秋气入夕佳,微凉耽徙倚。蓬瀛想金仙,薜荔吊山鬼。
此地昔流觞,高会拟曲水。我来悄无人,空山落松子。
望远资无穷,念往情何已。兀兀碧槛前,坐看溪云起。
端居寡营尚,悠然澹心情。百年感逆旅,何为劳吾生,忽闻春风至,有酒急须倾。
醉卧东窗下,阶前一鸟鸣。
南望临广野,见此山与河。河水深以长,高山复峨峨。
秋风木叶下,鸿雁当天过。物象殊清迥,凭吊忧思多。
云树不可极,我心劳如何。
花气惹阳春,晴窗晃镜尘。画眉啼彻曙,愁杀画眉人。
衰草寒烟望里孤,楼桑遗迹未全芜。帝乡耻属黄初历,王气犹延《赤伏符》。
国士风流曾据蜀,宗臣鱼水失吞吴。啼鹃旧恨蚕丛远,此地惟闻叫野乌。
鸟道艰难阻碧鸡,孤城一片陇云低。绿林初保黄花谷,赤帜遥连白马氐。
空壁雄风频逐北,护军声价又安西。霓旌光启蚕丛路,从此长鲸詟水犀。
终古斯人竟寂寥,山阳远笛冷清宵。烟霞痼疾成长别,兰茝归来下大招。
《封禅》鸿篇新恨杳,燃脂花史旧香消。应刘去后风流散,挂剑空悲墓道遥。
命侣寻幽白纸坊,双悬塔影讶奇光。行耽细马蘼芜路,坐爱枯禅薜荔墙。
一气鸿濛连海岳,数株松柏阅隋唐。老僧都未知名姓,何必城南意独伤。