新雨霁。开遍满园桃李。波暖池塘风细细。一双花鸭戏。唤起春融睡美。扶醉宿妆慵理。移步避人花影里。绣裙低窣地。
璧月珠星,辉映小桃秾李。化工容易,与人间富贵。东风巷陌,春在暖红温翠。人来人去,笑歌声里。油壁青骢,第一番共燕喜。举头天上,有如人意。歌传乐府,犹是升平风味。明朝须判,醉眠花底。
行役何时歇,崇安复大安。
已惊桥壹线,更畏岭千盘。
过雨吹烟碧,近风落叶丹。
僧闲吾每羡,今日共蹒跚。
日日飞鸣宣妙旨,幻华起灭复何疑。
可怜多少风尘客,去去来来只自欺。
桃叶山前宫漏迟,宫人傍辇持花枝。
君王喜凭绛仙立,殿脚争画双长眉。
欲抱琵琶弹出塞,结绮临春时事改。
井边忽见张丽华,忍听后庭歌一再。
相思情不极,有梦到愁边。
碧落初明月未收,露华香滴杳梢头。
玉阑干外东风暖,人在重云第几楼。
玉关芳草黏天碧。春风万里思行客。骑马向风嘶。道归犹未归。南云新有雁。望眼愁边断。膏沐为谁容。倚楼烟雨中。
昼永重帘卷。乍池塘、一番过雨,芰荷初展。竹引新梢半含粉,绿阴扶疏满院。过花絮、蝶稀蜂懒。窗户沉沉人不到,伴清幽、时有流莺啭。凝思久,意何限。玉钗坠枕风鬟颤。湛虚堂、壶冰莹彻,簟波零乱。自是仙姿清无暑,月影空垂素扇。破午睡、香销馀篆。一枕湖山千里梦,正白蘋烟棹归来晚。云弄碧,楚天远。
七十古来稀,吾生已半。莫把身心自萦绊。据他缘分,且凭随时消遣。但知逢酒饮,逢花看。林泉有约,风光无限。日上花梢起来晚。芒鞋竹杖,信步水村山馆。更寻三两个,清闲伴。