山绕楼台出,谿通里閈斜。曾为谢客郡,多有逐臣家。
海气朝成雨,江天晚作霞。题书报贾谊,此湿似长沙。
无云天欲暮,轻鹢大江清。归路烟中远,回舟月上行。
傍潭窥竹暗,出屿见沙明。更值微风起,乘流丝管声。
远客襄阳郡,来过海岸家。樽开柏叶酒,灯发九枝花。
妙曲逢卢女,高才得孟嘉。东山行乐意,非是竞繁华。
一尉东南远,谁知此夜欢。诸侯倾皂盖,仙客整黄冠。
染翰灯花满,飞觞云气寒。欣承国士遇,更借美人看。
交甫怜瑶佩,仙妃难重期。沈沈绿江晚,惆怅碧云姿。
初逢花上月,言是弄珠时。
在家娇小女,卷幔爱花丛。不畏罗衣湿,折花风雨中。
腊月今知晦,流年此夕除。拾樵供岁火,帖牖作春书。
柳觉东风至,花疑小雪馀。忽逢双鲤赠,言是上冰鱼。
灵异寻沧海,笙歌访翠微。江鸥迎共狎,云鹤待将飞。
琪树尝仙果,琼楼试羽衣。遥知神女问,独怪阮郎归。
林花发岸口,气色动江新。
此夜江中月,流光花上春。
分明石潭里,宜照浣(huàn)纱人。
交甫(fǔ)怜瑶珮(pèi),仙妃难重期。
沉沉绿江晚,惆(chóu)怅(chàng)碧云姿。
江边两岸花开艳丽、草木繁盛,江面春色动人一派生机勃勃。
明月倒映江中,随着那波光粼粼的江面轻轻晃动,那逝去的时光仿如春天盛开的百花般短暂。
月光皎皎,将石潭映照的格外清晰明亮,水边的浣纱人正在一刻不停的忙碌。
交甫看着昔日二位神女相赠的瑶珮,感叹那般美好的时候一去不复返。
江水潺潺,夜色下的江面更是深沉凝重,遥望那无边夜色,心中渐渐泛起了愁绪。
在那样一个美好的花开月圆之夜,交甫与二位神女相遇。
气色:景色;景象。
流光:指如流水般逝去的时光。
分明:明亮。
交甫:即郑交甫。相传他曾於汉皋台下遇到两位神女。瑶珮:美玉制成的佩饰。仙妃:此指郑交甫所遇江汉二仙女。
碧云:喻远方或天边。多用以表达离情别绪。