乱峰堆里禅居隐,落日松风兴无尽。
山僧乍喜远客来,手把长镵新笋。
巴川日夜苦离愁,乞得归来宿愿酬。遍插园蔬防旧客,豫栽篱菊待清秋。
池亭坐爱青田鹤,郊牧行牵宁戚牛。一着荷衣心似水,卧听凉雨竹边楼。
满目悲生事,玄阴梗夕晖。对村灯焰冷,穿幄笛声微。
改火仍逋旧,饥年半习非。枉教啼络纬,勤织也无衣。
草枯连野旷,牛饱背童归。独鹘饥偏厉,孤云冻不飞。
松风哀涧玉,苔石曳寒衣。霜白鸣鸿远,潭光溅竹扉。
落叶打尊盎,空山酒自波。《九歌》凄宋玉,三易老田何。
赤岸疏杨柳,高檐响薜萝。岁寒心想绝,朋旧已无多。
青草池边绿树枝,晴空白日飏游丝。
湘帘半卷飞花入,正是午风吹客时。
风摇蔹蔓响高檐,装裹残书手自签。
凤管玉楼邀素月,碧筒深树遣朱炎。
东皋过雨施长屐,南亩逢秋试短镰。
筮仕廿年家食半,独于山水性非廉。
春雨萧疏老紫荆,硗田下潠自留耕。
林中果熟呼儿摘,谷口人来听鹤迎。
江郭好风催月上,海楼晴日看云行。
关门令尹今谁是,随处青牛得避名。
郊行长为簿书迟,胜友壶觞已翠微。
夹路桃花迷入洞,傍溪鸥鸟忆临沂。
松阴坐久还移席,草色春深欲染衣。
红日下舂湖水碧,石桥齐踏彩霞归。
六十不归去,八年空及瓜。
何时觞北渚,陪汝弈东沙。
仙构须依竹,吾庐亦寄槎。
赓吟犹有日,棠棣正敷华。