百队行春迤逦车。千林步绮浅深霞。阴晴并日如中酒,哀乐临年各为花。
花梦短,酒悲赊。甘抛有尽送无涯。道人不对东风笑,扫地焚香自作家。
月明中。人间无主是东风。火合银花,倚交琪树,锦成丛。
珑璁。好帘栊。歌莺舞燕惜悤悤。沧江倦客吟晚,际此三五几心同。
市暖蛾闹,林暄鸦起,茜霞倒影仙蓬。算金钱换得,流水宵短,扑地春空。
回首帝里游悰。鳌驾凤吹,迤逦趁青骢。瑶台路、翠娇红妩,管叠丝重。
万芙蓉。绀蕊镜里衣香,尺咫步绮西东。岁华转烛,悄拍阑干,把盏北望朦胧。
未是閒情绪,催霓唱彻,作弄春工。问取孀娥见否,便临花、对酒恁忡忡。
年时笑语传柑,醉沾镐宴,一饷华胥梦。费念奴、憔悴清歌送。
终古恨、萦损渠侬。剩夜窗、寸蜡衰红。念芳节、袖湿泪龙钟。
甚春寒重,蕃街画鼓,曼衍鱼龙。
玉宇琼楼,绿尊翠杓。不分伤春蹙眉萼。花辞故枝忍烂漫,萍黏坠絮仍飘泊。
宝奁金,锦衾铁,总成错。
昨夜梦沈情事各。今夜梦回思量著。那惜行云楚台约。
当初莫愁愁似海,而今瘦沈腰如削。四条弦,五纹绣,浑閒却。
嶕峣。单椒。诛茅。托而逃。谁招。千年故丘还其巢。白头心事飘萧。
歌且谣。把臂旧渔樵。说此中几人我曹。
令威去后,无梦归辽。幼安涕泪,消与白衣皂帽。山有木而风号。
海有涯而波滔。思君无暮朝。心同媒何劳。斗柄带招摇。
望京楼望天泬寥。
经年未醒鸱夷梦。雁外荒波动。不须商略挂帆人。便与扁舟出世已无津。
顽秋腰脚慵难理。久断伤高泪。故人书札堕西风。却道江山尘土我清空。
乱柳香风吹店,酒帘河外青。傍水陌、细语残鹃,春阴底、唤上旗亭。
中年哀丝怨竹,潜催换、鬓雪和梦惊。甚候烽、起灭江关,无人睇、故国尘暗生。
怅怅病辞茂陵。铜仙去后,劫灰怕问昆明。气挟幽并,旧人是、米嘉荣,江南落花风景,且诉与、十年情。
伤怀步兵。浇愁但愿醉,无泪倾。
野火黏堤,寒云啮垒,霜空竟日飞鸿响。客里登楼穷目,衰柳无行。
尽回肠。冷眼论兵,愁心呷酒,无多景物供吟赏。最爱青山,也似北顾仓皇。
寄奴乡。
霸气消沈,剩呜咽、回潮东注,永嘉几许流人,惟馀叔宝神伤。
感茫茫。又玉龙吹起,一片西风鳞甲,江山如此,几曲阑干,立尽斜阳。
残衫剩帻,悄不成游计。满马西风背城起。念沧江一卧,白发重来,浑未信、禾黍离离如此。
玉楼天半影,非雾非烟,消尽西山旧眉翠。何必更繁霜,三两栖鸦,衰柳外、斜阳馀几。
还肯为、愁人住些时,只呜咽昆池,石鳞荒水。
峨如千尺崩松,破空雷雨飞无地。京华游侠,山林栖遁,斯人憔悴。
一瞑随尘,九州来日,谅非吾事。正苍黄急劫,推枰撒手,浑不解,茫茫意。
也识彭殇一例,怆前尘、飙轮弹指。长城并马,沧溟击楫,穷秋万里。
归卧荒江,中宵破梦,惨春衰涕。更大招愁赋,湘魂纵返,甚人间世。
碧纱烟语,恩怨无端的。分明宋墙东畔,帘箔几重隔。
扶梦花镫宛转,不照伤心色。后期今夕。青天碧海,未道相思是无益。
蜡苣灰犹有泪,惜别筵前滴。罗带诗本无题,出意机中织。
千万秦筝素手,莫放危弦急。凤帷鸳席。能拚憔悴,知否金钗未堪擘。