日饮无何但举杯。观空一笑醒心飞。扇尘何事点轻衣。
别样云山憎入画,同行凫鹜渐无机。御风跬步是真归。
分笼樱初罢,系枝铃仨圆。素手荐新雨,霏香乱瑛槃。
东园西园载酒,坐想露嚼风餐。旧约曾骤雕鞍。花里闭门看。
缀蜡书未达,缄别味馀酸。相如赋懒,渴怀愁绝眉山。
胜天涯春老,堂阴翠晚,梦魂还泊湖上船。
水墟花濑上彊村。双溪溜竹分。鬓丝供得十年尘。
飞泉清角巾。
拖瘦策,理空纶。重寻钓石温。年年含笑待归人。春山清净身。
送君后。沧江晚、望风几度搔首。雁边寒讯逗。破驿老枫,游倦时候。
天涯未负。怕负却、十围垂柳。素石清泉尽有。奈今夕,玉关情,祓清愁无酒。
知否。乱尘涨袖。夷歌野哭,销得残阳骤。庚郎魂断久。
迸入江南,玉龙哀奏。冰霜共守。剩一抹、峰眉依旧。
梦咽西窗烛瘦。待商略、白鸥心,回肠又。
关云黑。边沙白。金仙一去无消息。谁家唱。筝弦响。
敕勒声声,月斜毡帐。
狂踪迹。无人识。行歌带索长安陌。高楼上。凭阑望。
皂雕没处,飞狐上党。
五陵旧梦,五湖新约,并作天涯流浪。尊前点检去年人,半经卷、药炉供养。
先生有道,隐囊纱帽,一笑都无我相。翠眉新作捧心颦,漫描得、远山相向。
家在半塘,人是半僧,畴识平生事。僧曰嗟,四坐听无哗,老之称实从壮始。
礼有之。恒言未容称老,吾今何怙而何恃。空指点杉湖,寒云丙舍,皋鱼清泪如泚。
纵不能、誓墓永相依,又焉敢、自尊老鬓髭。朋辈哀焉,呼而不名,用从吾志。
嘻。甚矣吾衰,卅年昏宦诚何味。吾友疑罪死,刻鹄之繇能记。
好一笑咨禅,三生證果,天亲无著为兄弟。甚囊粟机缄,欋椎事业,昨非今未必是。
剩百年、老屋隔清漓,便投劾、归耕苦无期,办蒲团、又牵身世。
呺然哆口瞠目,那辨如如偈。但随挈鹭提鸥伴侣,默以自容而已。
副其名者仅如斯,老人之遇可知矣。
问东阑瘦雪,尚消得,几清明。是拆绣楼台,差池燕羽,佻巧鸠鸣。
金铃。未知系处,更苍苔、颠倒藉红英。禁断寻芳意绪,交加中酒心情。
多生。有客惜香盟。愁检瘗花铭。渐数尽番风,强扶倭堕,还忍伶俜。
阴晴。问春未准,怕到头、开落总无声。梦里催归杜宇,香车不劝逢迎。
无益事,能遣有涯生。自是伤心成结习,不辞累德为閒情。
兹意了生平。
几日诗魂,不知燕子归何处。止多落絮与飞花,换了门前路。
曾采幽芳题句,况湖山,顿伤心素。
娉婷一笛,解诉清愁,沈吟渐苦。