东阁治台政,西堂备燕饮。
介於二堂间,华构饶花品。
红紫镇长春,四时如活锦。
公暇一绳床,上有通中枕。
至人泉石心,俚耳便丝竹。
酾渠逗清泠,朝夕淙寒玉。
试听自然声,不减云璈曲。
却返倒闻机,五音常自足。
何处珍丛最早开,海云山茗合江梅。
忽传诗帅邀肤使,不用歌姬侍宴杯。
晓艳鲜明同绮靡,晚妆清淡奉徘徊。
此时文酒风流事,岂似临江放荡来。
十里东郊道,兹游岁月深。
参僚从行府,高会适丛林。
穉子喧沽玉,春姬笑子金。
咳珠僧护宝,醉弁客遗簪。
天赐连宵泽,民欢毕昼阴。
分明造物手,自在出尘心。
非相虽无住,残芳尚可寻。
都人望旋旆,车马又駸駸。
锦里阳和,看万木凋时,早梅独秀。珍馆琼楼畔,正绛跗初吐,秾华将茂。国艳天葩,真澹伫、雪肌清瘦。似广寒宫,铅华未御,自然妆就。凝睇倚朱阑,喷清香暗度,易袭襟袖。好与花为主,宜秉烛、频观泛湘酎。莫待南枝,随乐府、新声吹后。对赏心人,良辰好景,须信难偶。
雅意待蟾光,烦襟期爽快。无云点太清,远贤周色界。
天光净琉璃,露下真沆瀣。勤渠谂后人,宜葺不宜坏。