西城过雨净无泥,杨柳风轻散马蹄。虚有琴徽待高会,却惭书札负前题。
乐静忘忧养性灵,豫章城外一茅亭。窗涵南浦千寻碧,门对西山万叠青。
每羡林泉归倦翼,独怜江海尚浮萍。已知安邑浑无累,犹有人求伏氏经。
性情澹澹葛天民,斋舍清幽迥绝尘。玄酒大羹忘世味,閒云流水任天真。
农谈暇日同邻叟,经训当年对古人。岂有机心到机事,青松翠竹四时春。
满林淇玉翠纷纷,白日苍苔夐绝尘。好近五云洲畔住,翛然閒作太平民。
曾闻东洛集耆英,想慕高人物外情。白玉堂中千载会,紫薇垣畔七星明。
朝廷有道公多暇,尊俎相娱老益清。衰朽自知难并列,拟循绿野看春耕。
甘溪溪上绿猗猗,映日含风千万枝。最有一枝清似玉,春明开向凤凰池。
石田筼筜不百个,满池羃羃春云阴。神仙疑来旌节降,风雨欲动蛟龙吟。
江南种竹家家好,北来见竹如见宝。何人胸中富淇澳,醉墨淋漓为公扫。
六月萧萧不知夏,白日长空翠如泻。九龙山人不可作,对此阴森亦萧洒。
马头红尘千丈深,朝驰暮走积满襟。兴来拂衣何所适,梦忆山阴脩竹林。
爱君城西卷雨轩,萧爽可以舒郁烦。朝回借坐共永日,不须砍鲙倾金尊。
华夷一统戴洪恩,庆衍皇家万万春。总为太平隆景运,正生仁圣福斯民。
德如文武成康继,世沐乾坤雨露新。龙凤之姿天日表,大明高祖圣玄孙。
晨登黄鹄岭,引望陵阳岑。陵阳渺天末,何由见所钦。
自昔携手时,萧散大江浔。出言谐鼓瑟,中孚利断金。
一朝分袂来,寒暑三四侵。翰飞薄远霄,鳞泳循清潭。
高深旷不接,隔我浮与沉。堂中侍愉色,膝下俨缨簪。
禄养崇甘肥,欢乐日骎骎。久要焉独忘,一往无遗音。
尚希保眉寿,以慰饥渴心。
高卧烟霞似散仙,春秋人羡伏生年。閒吹紫玉携黄鹤,来往三湘七泽边。