至性存真操,娟娟冰玉清。斋居坐相对,永矢岁寒盟。
十月朝天趋蓟北,城中争送向江皋。朋俦载酒飞觥数,儿子褰裳徒步劳。
满路和风喧鼓吹,中天晴日耀旗旄。纷纷喜气随行骑,回首钟山紫翠高。
肃肃葭菼暮,声切为离群。情重连枝者,单居不忍闻。
潞河二月春冰泮,河上仙郎载画船。金敕已颁褒命下,绣罗新制舞衣鲜。
晓经钟阜龙承日,夕望丰城剑烛天。白发高堂荣具庆,华觞拜跽祝长年。
琴江黄氏好兄弟,五十年前屡过之。今来都门遇令子,卓志能承书与诗。
二老风流已长往,独侍慈颜在堂上。鹤发萧萧寿且康,甘旨晨昏足丰养。
堂下忘忧多树谖,晴日暄风花正繁。斑衣婉愉献春酒,慈竹娟娟森子孙。
除官分教延平去,便道升堂荣拜母。人生得禄贵及亲,板舆还奉官中住。
将行索我谖堂诗,为子喜色生两眉。子家二老吾所重,诗罢能忘故旧思。
杨白花,逐风起。
含霜弄雪太轻盈,荡日摇春无定止。
楼中美人双翠颦,坐见纷纷渡江水。
天长水阔花缈茫,一曲悲歌思千里。
客舍馀春雨正繁,怜渠万里到柴门。相看已是诸孙行,渐长能知大父恩。
共爱名驹轻道路,又逢新雁忆乡园。松筠轩里遗书在,归约良朋更讨论。
澹荡春风处处宜,冰霜烱烱见操持。九年文选行公道,犹有舆人说往时。
谢氏悬双璧,团团似月圆。光辉百年后,长为照临川。
子家县城西,我家县城东。两家世婚媾,况复文献风。
我生甫十年,时节诣王氏。所重先代交,肯耻遗孽子。
王氏两尊翁,颙昂众具瞻。长翁春阳煦,次翁秋霜严。
矜我故人孙,每见垂接诱。或頫摩其颠,或引执其手。
随事赐诲教,不间精与粗。亦或厉颜色,绳过及砭愚。
我稍辨路蹊,两翁厌尘世。老成一凋亡,如矇迷所逝。
后来琼台公,亦得承切磋。终焉聚时少,不如别日多。
中岁仕京华,而翁亦继起。同在玉堂署,还同职文史。
同心奉四圣,两京三十春。出入常相比,居止常相邻。
有酒相劝酬,有诗相赓咏。襟怀同一清,冰雪炯相映。
众星不逮旦,松柏见严冬。向来亲好人,存者两衰翁。
王氏森佳儿,玉树照庭庑。顾我独何为,忧煎迫心苦。
子出自昆冈,佩服书与诗。他乡屡邂逅,无几辄乖离。
朝家有大事,匍匐万里至。因遂跻高堂,觐省慰亲意。
十月蓟北寒,朔风断河流。岂不恋侍下,公程迫难留。
我具斗酒酌,送子即远道。追惟子先祖,中怀惄如捣。
峨峨邑黉宫,诜诜于子师。问学资其求,言动表其仪。
才器之所成,必出良模范。子家崇庆守,前矩犹可鉴。
为教在立本,致道而笃行。逝川苟不息,沛然达沧溟。
坦坦白龙洲,湜湜金鱼浦。庶闻百里间,士习追邹鲁。