广寒高出倚晴霄,清暑开临螮蝀桥。凤阙九重通窈窕,龙章五彩护岧峣。
霞明翠浪成漂锦,风振琼林协奏韶。山水足供仁智乐,千春万岁奉唐尧。
落酥芦菔嘉肥嫩,野老常将拟八珍。此日卿家看图画,秋官一味诧清贫。
翰苑飞腾二十春,同乡同署更情亲。灯前对酒觥筹数,竹里联诗兴韵新。
梁苑延枚心不展,湘江吊屈叹何频。俄闻瘗玉桑园上,老泪潸潸为故人。
秋夜夜长长寂寂,打窗飘雨似严更。诗情未断羁情起,不耐床前络纬鸣。
姑射之姝,翠旌如帏。惟显簪玉,不睹容辉。
分手东华一月来,画船春水奉恩回。计程定过金陵去,新笋鲥鱼对酒杯。
红白丛丛相映开,一丛别捧紫霞杯。满含玉露香胜酒,九日无烦太守来。
尔家仲父才情好,别后三年未得书。玉笥金川有真乐,青灯黄卷近何如。
文溪似秋浦,窈窕湛寒玉。天净波平一鉴开,倒影金华千仞绿。
人家多住溪东西,飞栋辉煌接华屋。疏槐杨柳荫当门,翠荇红蕖悦心目。
康氏楼居更萧爽,雕栏百尺凌云上。仙姥峰高望欲齐,状元洲近平如掌。
词翁酒客屡招寻,吹竹弹丝共欢赏。风物清华入吟啸,阛阓喧嚣断轮鞅。
忆昔总角初常游溪之涯,拆竿坐石堪垂钓,临水提筐逢浣纱。
朅来忽复四十载,漂泊不归双鬓华。天涯往往闻逸兴,邂逅题诗徒自嗟。
岂不闻宋朝曾孝子,三子科名相继起。连篇文采动公卿,文溪之名自兹始。
今人何必非古人,珍重贻谋在经史。他年若绾银黄来,仰视高楼耀闾里。
玉署十年登近侍,白云沧海望天台。归宁荣捧天恩下,行道争看昼锦回。
济北九河冲暑过,浙江八月看潮来。升堂正及高秋节,丹桂吹香溢寿杯。